De Tweede Ronde. Jaargang 26

[p. 42]

Brockenklacht
Wim Reilingh

Een tijdspook als een zak verdriet omgeeft
de grauwe staat van een verwend
amoebenras dat als een baarlijk Het
zijn welbehagen peurt uit machinale
geurloosheid. Een walging zonder ziel
smeert duizend bleke gunsten uit over de
eisen van de tijd. Walpurga's santenzeep
verdrijft de laatste broeierige vleug van een
verloren onbevangenheid.

De stille knekeldans van het geluk verdwijnt
uit de herinnering. Een lege vijand heeft,
meebrullend met de autoradio, de sluier die
een stofgroen heidendom omgaf, gekerstend
en verkracht. Op een vergeten pad getuigt
een hamerspoor in het graniet nog van
een hoge wandelaar, vervlogen echter is
de wilde geur van vrouwenzweet.
Verdampt in geile schoonheid zijn
Jorinde en Undine en de gemberhete
dochters van Rosine Leckermaul.