De Tweede Ronde. Jaargang 26

[p. 100]

Bespiegeling
Peter van den Tillaart

Met bonkend hoofd, zijn ogen amper open,
beseft hij spijts zijn katterige geest:
‘Ik heb vannacht weer veel te veel gezopen.’

Want op een rijk met drank besprenkeld feest
was hij - de kelners liepen zich de blaren -
de meest innemende persoon geweest.

Maar als hij nu zijn ongewassen haren
en grauwe tronie in de spiegel ziet
hoort hij zich op ontstelde toon verklaren:

‘Vergis je niet, jij dronken stuk verdriet,
ik moet je wassen, maar ik mag je niet.’