De Tweede Ronde. Jaargang 26

[p. 46]

Twee gedichten
Frans van Mastrigt

M061713907NLD3406131

Overleven onder tekens,
gruwels zouden schaarser worden,
ramp met smalle maten.

Het tragisch continent
met honderdduizend klagers.
Barometers van de macht gebroken
en vogels van de blinde zieners praten.

Grenzen van het bijgeloof,
de greep van afval op slecht ijs,
het eigene van groene gaten.

Glimmend leer en laffe lucht,
late doorbraak van de gele kaarten.
Prikkeldraad aan elke kant,
de lange wachtlijst van de arroganten.

De wereld na de val van sneeuw,
achterstand heeft weer een kleur.
Een dag van woede.

[p. 47]

Woede het woord

Nog willen wij niet van schone leien weten,
marcheren met fakkels, of
een gebaar van verzoening maken.
Halfslachtig gesjacher op de dijk,
ontheemde berm vol paardebloemen.

Grootschalig vernielen zij de bosrand.
Zeepschuim verstikt het meer.
Blinde vissen op het offerblok
verheven tot een hels spektakel.
Aluinruiters, gifmengers bepalen de toekomst.
De naam van de roos kunnen zij
niet over de lippen krijgen.

Slechts weinigen hebben de moed
te doen wat gedaan moet worden
het waterwarhoofd op touw zetten,
woede het woord geven en
de daders aan de deur nagelen.