De Tweede Ronde. Jaargang 25

[p. 75]

Light Verse

[p. 76]

Twee gedichten
Hendrik Jan Bosman

Anders

Hetzelfde rotweer, wereldwijd vermaard
Dezelfde mooie vrouwen, blond behaard

Eenzelfde muntsoort, taal en steil humeur
Toch mist het wel heel pijnlijk de grandeur

Van fjord en fjell, van zon bij middernacht
Van zingend bos, van sneeuw op elandsvacht:

Een zeemeermin die naar de verten staart
Een keizer dromend van een jas vol kleur
Een eendje dat op zwanenveren wacht

[p. 77]

Sprookje

Er was eens, in een heel ver land,
Een lief en wonderschoon prinsesje
Met prachtig gouddraad op haar hesje
Veel prinsen dongen naar haar hand

Hoe velen deelden niet haar nestje
Hoe ruim was niet haar ledikant!
En ging het soms wat langs de rand
Wist zij een heel discreet adresje

Zo bleef zij keurig en op stand
Toch leerde zij nog wel haar lesje
Ik dicht hier namelijk een mesje
Dat in haar hartstreek werd geplant

Mijn lezers mochten eens gaan zeuren
Dat ik maar alles goed zou keuren!