De Tweede Ronde. Jaargang 25

[p. 48]

Twee gedichten
Klaas Jager

Spiegel van de werkelijkheid?

In het onalledaags verlangen komt
de wereld, zover ik hem ken, bijeen
als gewoon achtergrondtafereel in
een spiegel tussen een strakke lijst.

Daarin heeft het plaats, terwijl het
al kijkend naar zichzelf verwijst, maar
hoe langer ik kijk, hoe afweziger ik schijn.

Houden van het imperfecte

Mits met hart en ziel doen alsof
het werkelijkheid wordt; waarheid
pas gevoeld mits er gemalen glas in
het brood zit en mond en ingewanden
openrijt, het lijf doet verkrampen.

Wie van het imperfecte houdt, zwelgt
in lange bijzinnen, maakt een omweg,
hij slaat het murw, zoals een Portugese
poëet zijn inktvis op de ruwe flank van
een rots, tot het malse vlees door de harde
laag naar buiten puilt, de inhoud vermorst.