De Tweede Ronde. Jaargang 25

[p. 37]

Nederlandse poëzie

[p. 38]

Vier gedichten^*
Catharina Blaauwendraad

Voor de wind

Mijn adem gaat daar waar zijn handen gaan
en komt tot staan in vastgeklonken ogen.
Daarna is heel mijn evenbeeld bewogen
en raakt me, ook al raakt hij me niet aan.

Ik heb mijn lichaam dikwijls afgedaan
als bron van overmoed en onvermogen
die ik haast onverschillig op liet drogen.
Maar nu ik het water weer verstaan.

Zo lig ik als een landkaart uitgespreid,
vol leeggezogen aders, naakt en oud,
en wacht tot hij de weg gevonden heeft.

Maar ongelezen wordt het land bevrijd
als hij daarvan een stevig scheepje vouwt
dat zich nu licht aan wind en water geeft.

* Op 29 sept. 2004 verschijnt in de poëziereeks De Windroos Catharina Blaauwendraads debuutbundel Niet ik beheers de taal bij Uitgeverij Holland in Haarlem.

Verweesd

Ik zal je missen. Al je honderd ogen
en al je monden vragend achterna
zal ik verslagen volgen. En gebogen
waar ik vergeefs de oude gangen ga

zoek ik jouw geur in tijd die mij nog rest,
zoals een teef haar weggegeven nest.

[p. 39]

Simson

Je tanden zijn getrokken en je haren
gekapt, te kort om houvast aan een vrouw
te bieden, en gekortwiekt je gebaren.
Nu resten nog het onbegrensde staren
en ongeknipte nagels in de rouw.

Je moet met conformerend scheermes snoeien
wat ongezien ontstaat en zichtbaar wordt.
Je mond blijft bijten en je haar blijft boeien
al houden zij van wie je op moet groeien
dat wat een jongen tot een man maakt
kort

Bevatten

Het kind dat de gebeurtenissen kleurt
in tinten die het met de handen vindt
gebruikt een nieuwe kleur voor wat gebeurt:
zo worden de gebeurtenissen kind.

Zo zal ik op de tast mijn woorden zoeken
en klanken pakken die voorhanden zijn.
Ik vind geen zin in de volgroeide boeken;
zo blijft mijn schrijven pasgeboren klein.

Omarm mijn sprakeloze taal, omkleed
haar naaktheid met wat zij heeft losgemaakt.
Zo wordt eenieder die haar niet ontleedt
door onbeholpen handen aangeraakt.