De Tweede Ronde. Jaargang 25



[pagina 63]
Twee gedichten Staf de Wilde Kei geen kei verlegd de rivier is de rivier gebleven speelt soms, onverschillig, met een blad vergeeld, vuurrood misschien een herinnering aan een boom die moest verdwijnen omdat seizoenen wentelen zoals een zaagblad wentelt dat bomen velt en er is geen die meer telt dan de andere waar de steen de stenen tafel die het water scheidt zoals een geheven hand dat doet in een heilig boek zoals woorden verhalen die geslagen zijn uit keien jij hebt geschreven maar voorbij het blad geen kei om het geschrevene op te eisen

[pagina 64]
Verrijzenis in steen - yo no voy a morirme. Pablo Neruda ieder woord zoekt de steen die het bewaren wil zoals een stad bewaard blijft onder lagen van steden gangen worden opgegraven die straten waren en naar plekken leidden waar geofferd werd aan verjaagde goden waar gedanst werd en men de borsten zag die bij de botten hoorden een hoofd zal zich breken over de ontcijfering en woorden voegen bij lagen van afgebroken lettergrepen, van uitgevlakte namen en hoofden zullen samen komen en redetwisten zoals goden twisten over een offer en licht zal op de schedels dansen zoals een meisje met naakte benen en het steen zal rillen alsof het geen steen was maar een warmbloedig wezen dàt zoekt elk woord dat uit een hoofd is weggerend het wil minstens door een verbaasde verbannen god worden opgelezen