De Tweede Ronde. Jaargang 25

[p. 61]

Twee gedichten
Nico Weber

Dichterwoning

Hier staat het oude huis bijna een meter
opzijgeschoven, daar aanzienlijk meer.
De heester weigerde, hangt in de lucht,
verlangend naar de muur, het raamkozijn.

Het dak oogt kaal, de pannen zijn verdwenen.
De vijver is de straatweg afgelopen.
Een denneboom groeit uit een kerselaar.
Het gras hangt moe en geel over het hek.

Geen zon scheen obligater op kabouters
die uit de tuinen van de buren kropen.
Meer is niet nodig dan een handgebaar

en alles staat weer keurig op zijn plek.
Maar 't zal nooit meer zo worden als voorheen:
de hele buurt verklaart dit huis voor gek.

[p. 62]

Huisvesting

Je loopt een kamer in die groter blijkt
te zijn dan je voorzag, en ook veel hoger.
De schaduwen staan zuiver in het zicht.
De vloer glanst, waardoor alles dieper lijkt.

Een drempel schittert. Deuren geven licht,
gedempt, in evenwicht. Het streelt je ogen.
Gesloten vensters wijken, lange muren
schuiven opzij en het plafond verbrokkelt

in ruimte die je zelf hebt vrijgemaakt.
Je laatste voetstap geeft een zachter geluid.
Je brengt je lichaam terug naar het begin,

zo ver dat je de oorsprong ervan ziet,
en glipt eruit. Je liep een kamer in.
Wat jij daar achterliet dat ben je niet.