De Tweede Ronde. Jaargang 25



[pagina 53]
Ongerijmd Kees Hermis Ver voorbij middernacht, als het huis zich terugtrekt op zijn muren, steeds verder en met grotere tussenpozen de laatste daggeluiden worden afgezonken de kat zich uitstrekt in zijn slaap, zijn kop verlegt en verder slaapt, het was al bijna morgen, dat door mij heen gedacht werd god hoe ver terug in tijd hoe vaak nog dat dit ooit en waar dan ook gebeurt, dit komen en weer gaan - nu zou iets moeten rijmen op dit onontkoombare bestaan - als water dat zich opent en zich onweerhoudbaar sluit, hoe weerzinwekkend haast, hoe ongerijmd niet te ontwijken tijd zich met verte voedt, verte zich voedt met tijd