De Tweede Ronde. Jaargang 25

[p. 56]

De mokkende muze
Arjaan van Nimwegen

Ik schuif mijn pennen nijver op een rij.
Werklustig poets ik beide brillenglazen.
Ferm nog wat shag van 't blank A-viertje blazen.
Ik krab mij krachtig in het kruis. Opzij!

Ligt alles recht? Rijmwoordenboek erbij?
Ik pomp mij op tot lyrische extase
En grijp de pen: de creatieve fase.
‘Strijk nu maar neer, mijn Muze!’ roep ik blij.

Maar hoe ik haar bezweer, sommeer, verlok,
Ze mokt. En daar begint de tweede ronde:
Geschuif, gepoets, geblaas, gekrab - ik stok.

Mijn Muze heeft haar meerdere gevonden:
Het is Lamlendigheid, geen writer's block.
En dat is zonde, en het is een zonde.