De Tweede Ronde. Jaargang 24

[p. 154]

Zee van de Rode Vissen
Tomás Harris
(Vertaling Catharina Blaauwendraad)

Ze zetten me vooraan, zeiden me
Spreek
En ik sprak.
Ze zetten me vooraan, zeiden me
Ontkleed je
En ik ontkleedde me.
Ze zetten me vooraan, zeiden me
versier jezelf
en ik zette glitter, robijn, smaragden, edelstenen,
nepgoud
in mijn huid.
(Applaus)
Ik werd niet fysiek onder druk gezet, moet ik zeggen
Maar de dood omringde mij.
De nacht, die nacht, was van de eerste orde.
Er waren nauwe straten,
Voetstappen, geschreeuw,
Lichamen.
De windstreken waren verloren geraakt.

Mar de los Peces Rojos

Me pararon al frente, me dijeron
Habla
Y hablé.
Me pararon al frente, me dijeron
Desnúdate
Y me desnudé.
Me pararon al frente, me dijeron
órlate
y me incrusté oropel, rubí, esmeraldas, pedrerías,
oro falso
en el cuero.
(Aplausos)
No sufrí apremios fisicos, debo decirlo
Pero me rodeaba la muerte.
La noche, esa noche, era primordial.
Había calles angostas,
Pasos, gritos,
Cuerpos.
Los puntos cardinales estaban perdidos.

[p. 155]

[Nederlands]

Ik was verloren, in een droom, als in een film.
De nacht naar de wet van de straat.
De wereld was een cirkel in zwart-wit
Ontvolkt door spoken
En bewoond door twee rode vissen
Verslonden door hun spiegelbeeld
Bij gebrek aan slachtoffer.
Alles was cirkelvormig en gerelateerd aan de dood;
De wereld was cirkelvormig, in zwart-wit, bewoond
Door twee rode vissen die hun spiegelbeeld verslonden.
Alles gebeurde in het theater of de bioscoop.
Alles gebeurde op straat of in een droom.
De windstreken waren verloren gegaan
En de duizeling van de snelheid drong binnen via de ogen,
Via de poriën,
Ik was een speelbal van special effects.
De stad was een zee in schemeringen,
Zwart-wit,
Twee rode vissen.
Verslonden hun spiegelbeelden.
Ik was een vis, admiraal, en de dood
Een andere vis.

[Spaans]

Yo estaba perdido, en un sueño, como en una
película.
La noche en la ley de la calle.
El mundo era un círculo en blanco y negro
Despoblado por fantasmas
Y habitado por dos peces rojos
Devorado por su reflejo
A falta de víctima.
Todo era circular y referido por la muerte;
El mundo era circular, en blanco y negro, habitado
Por dos peces rojos devorando su reflejo.
Todo transcurría en el teatro o en el cine.
Todo transcurría en la talle o en un sueño.
Los puntos cardinales se habían perdido
Y el vértigo de la velocidad entraba por los ojos,
Por los poros,
Yo estaba poseído por efectos especiales.
La ciudad era un mar en penumbras,
Blanco y negro,
Dos peces rojos.
Devoraban sus reflejos.
Yo era un pez, almirante, y la muerte,
Otro pez.