De Tweede Ronde. Jaargang 24

[p. 81]

Visioen
Henk van Kerkwijk

Toen God van de trap viel en weer trachtte
op te staan, tastte Hij om zich heen naar
mijn hand. Hij wist dat ik er was, Hij had mij
al tierend de schepping horen vervloeken. Alleen

was ik er, buiten adem van ongerichte woede,
net mee gestopt, terwijl hij met ogen die alle
focus weigerden en oren die nafloten van de Val,
slechts de luchtmoleculen om ons heen

aangreep. Zijn wervels verbrijzeld, zijn benen
gebroken, voor eeuwig invalide, sprak Hij:
‘Zoon, luister nooit naar de Leugen, de zacht-
moedigen zullen het aardrijk nooit beërven,

want
niet Lucifer verloor, maar Ik.’