De Tweede Ronde. Jaargang 24

[p. 73]

Drie gedichten
Fred Bloemink

Uithuizerwad 1

's Nachts was het bedacht.
De zon die opkwam, de
paardenkont die precies in
het kloosterraam paste, de
haan die schandalig eiste.

's Ochtends dacht de nevel
over het lange Groningse land.
Er waren twee doden gevallen
op de weg naar Warflum.
Er waren bedden benat.

Op het wad slurpte de dagmaan
de laatste geulen leeg. Er was
haast. Mondslib droogde op
als champagne. Later kwam
alles nog terug misschien.

[p. 74]

Uithuizerwad 2

De witte magere man
stond aan dek. Wees de
toren van Warffum aan.
Lijkt dichtbij zei hij, je
ziet Noordpolderzijl maar
we komen daar nooit.

We lagen stil te wachten
op het water. De witte
magere man zei: dit gaat
een eeuwigheid duren, vast
is vast. Maar het water kwam
op, we konden de boeien

wel kussen. We tastten de
mond af - en liepen weer
vast. De witte magere man,
hij kent zijn tijtafels niet,
zei de schipper en wrong
het schip door het slib.

[p. 75]

Pauw

De schreeuw van
een pauw gaat door
de straat, of is het
een kind dat gilt.

Afsluiten voor rauw
geluid gaat maar
oortjesmaat. Je wilt
het kwaad niet

horen, je wilt niets
van verdrietige dieren
weten. Maar de klinker
van drift is au.