De Tweede Ronde. Jaargang 24

[p. 179]

Cleopatra spreekt:
György Faludy^*
(Vertaling Hans Boland)

‘Nu loop ik het terras op om te kijken

naar de avondschemer, naar de Vuurtoren

die gaat branden. Ptolemaeus, mijn broer en mijn man,

de koning, ligt binnen te slapen, heel diep.

Hoeveel misbaksels moest het voorgeslacht niet wegdoen

eer er eindelijk een mooi mensensoort ontstond als wij!

Hij evenwel is de mooiste. Zijn meisjesgezicht lijkt een hyacint,

zijn oor is puntig, en dik zijn enkel,

jongensachtig zijn lichaam, zilverkleurig zijn huid;

ik epileer mijn oksels, maar de zijne

blijven altijd glad. Toen wij tien waren legde moeder

ons bij elkaar. Hij maakte mij gelukkig.

Ik eigende mij toe wie ik maar wilde,

maar ze waren onhandig, hun hartstocht was grof.

Wij bedrijven de liefde anders dan anderen:

met onze lippen en handen, meer niet.

* György Faludy werd in 1910 in Budapest geboren. In 1938 vluchtte hij via Frankrijk en Algerije naar de V.S. Na de oorlog keerde hij terug naar Hongarije; daar verdween hij voor drie jaar in een dwangarbeiderskamp. In 1956 emigreerde hij opnieuw naar het Westen. Sinds 1989 woont Faludy weer in Hongarije.

(Kleopátra beszél;:)

‘Kimegyek most a teraszra, s megnézem

az alkonyt, és mint gyullad tűz a Phárosz

tetején. Báttyám s férjem, Ptolemáijosz

király bent alszik, most már nagyon mélyen.

Hány torzszülöttet dobtak ki atyáink,

míg végre szépnek születünk mindnyájan!

De ő a szebb. Lányarca, mint a jácint,

füle hegyes és vastag a bokája;

fiús a teste, színezüst a bőre;

én kihúzatom, az ő hónaljszőre

nem nőtt ki még. Anyánk tízéves korban

fektetett össze. Boldog lettem tőle.

Akit akartam, mindenkit megkaptam,

de ügyetlenek, és durva a vágyuk.

Mi másként szeretkezünk, mint a többi:

csak ajkunkat és kezünket használjuk.

[p. 180]

[Nederlands]

Het is jammer dat het geslachtsorgaan van een man

minder mooi is dan de meeldraad van een lelie.

Ik wek het met mijn adem als het moe is,

en wat zou ik boos worden? Hij kan er niets aan doen.

Hij heeft een groot hart en slaapt met iedereen.

Ik ben hoogmoedig, zelfzuchtig en genadeloos.

Ik heb 'm gif laten drinken. Misschien is hij al dood.

Diep spijt het mij, maar wat had ik dan kunnen doen?

Overmorgen komt vanuit Rome Caesar hier aan,

de overwinnaar, het harige beest.

Zonder twijfel zou hij hem hebben verkozen,

maar nu weet ik zeker dat hij mij zal kiezen.’

[Hongaars]

Milyen kár, hogy a férfi nemiszerve

nem olyan szép, mint a liliom porzója!

Leheletemmel ébresztem, ha fáradt,

s mért haragudnék, ha nem tehet róla?

Ő nagylelkű, mindenkivel lefekszik.

Én gőgös vagyok, önző és kegyetlen.

Mérget itattam vele. Már halott tán.

Szörnyen sajnálom. Ám mi mást tehettem?

Holnapután megjön Rómából Caesar,

a diadalmas és szőrös vadállat.

Nem kétes, hogy őt választotta volna,

de így biztos vagyok, hogy engem választ.’