De Tweede Ronde. Jaargang 24

[p. 62]

Drie liedjes van de hovaardij
Ed Leeflang

De regeling

De goede dood is voor de goede zieken
met goede diagnosen bij de goede kwalen.

Wie niet meer dan alleen is, jaren dagen zat
en nog bij zinnen in de spiegel kijkt,

wat smaak vindt in een mandarijn en vla
maar inziet waar al het geliefde bleef,

voor die het dak, de stille brug, de trein,
de plastic draagtas van geschikt formaat,

geen slaapdrank uit het hoge stalen vat
dat zwaar bewaakt in onze kelder staat.

[p. 63]

In de academie

Wij van de verbeelding weten
hoe de penselers van oesters
en schijven citroen hun dagen
hebben verdaan, hoe zich weken
de kersen en kazen verveelden.

Wij zien het binnenste glanzen
Van bleke holten in schelpen
de ribbels op tamme kastanjes
de tinnen lepel in blauwe kom
de smeulende lont naast de pijpen.

Ach langzame meesters van vlezen
mispels olijven en vijgen,
door ons is tenslotte het oog
voorgoed verlost van het kijken.

Het vaste adres

Wij gaan in december, april en oktober.
Bij landing wacht zoals altijd de wagen.

's Morgens eten wij zuurzoete vruchten
onder het kraaien van magere hanen.

Het meisje meldt zich dat ons al jaren
iedere dag voor geen geld komt masseren.

De mensen begrijpen ons ook zonder woorden.
De kamer is schoon, de hitte te dragen.

Toegegeven, het beeldscherm kon groter.
De nachten zijn stil. Nooit zijn we bestolen.

Ook ons is het duidelijk wat oorlog betekent,
een streep door onze gezonde gewoonten.