De Tweede Ronde. Jaargang 23
(2002)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 157]
| |
Vertaalde poëzie | |
[pagina 158]
| |
Van overzee en verder
| |
Fan oer see en fierdeIn brief, in flecht, in kommen ûnder de golfplaten
Fan ús hutte yn in hôf fan oliven ferburgen,
Yn 'e middei op in eilân yn 'e weagen fan
In mediterrane archipel: alve dagen do,
Waarm en ryp as de fruchten dêr'tst mei komst. Eagen dêr'tst
In man it swartst ljocht mei ferreagest hasto en eat fan
It Hollânsk fleanen om 'e mûle dat him deljout
As it hite kalkstof fan it paad dat dy brocht hat en
Yn himsels weromgiet mei de blauwe trekker út
It seedoarp wei, trekker, ûnderweis nei de see werom.
| |
[pagina 159]
| |
[Vervolg Nederlands]Na het rood drinken op het altaar van de groene
Olijvenschaduw, bij de lege put in de volle
Zon, met zicht op wat ons aanziet, ezel en vrouwtje,
Een toom steenkolenjapans babbelende kalkoenen
Naast een Suzuki van tweehonderdvijftig cc -
Na de twee facies van hier te hebben besproken en,
Lachend, hoe twee vrouwen en een man op dat oudje
Van een motor moeten, suizen we het slingerpad af
Naar de baai vol schouderhoge golven, kinderen
Van een verre storm, van een storm van gisteren. De zee.
En met je donkere glimmende gezicht, dat nu
Golf na golf het witte koraal van je tanden bloot krijst
Naar de kust, die stil terugkijkt onder haar jagershoed -
Sta jij tot je enkels in zee, waar ze haar buik inhoudt
Tussen twee als een souvenir gestolde golven
In, die buik, die schitterende schelp van blauw. Daar sta jij:
Je erg witte badpak tot op de donkere ‘o’
In je heupen afgestroopt, je borsten vreselijk bloot,
Je armen al capitulerende voor de drift
Van het water - jij Caraïbische Afrodite.
| |
[Vervolg Fries]Nei it reade drinken op it alter fan it grien
Oliveskaad, by de liddige put yn de folle
Sinne, mei sicht op wat ús besjocht, ezel en frou,
In team stienkoalejapanskpratende kalkoenen neist
In twahûnderfyftich cc Suzuki, reedzjend
Oer de twa faasjes fan it eilân, of, laitsjend, it plak
Fan twa freondinnen en in man op 'e âldmotor
It sûzjend slingerpaad del nei de rûzjende baai mei
Syn oardelmeters weagen sûnder wyn, net in sucht,
Fan in fiere stoarm, fan in juster foar altyd, de see.
En mei dyn dûnker glimmend gesicht, dat no weach nei
Weach it wyt koraal fan 'e tosken bleatkryt nei stille
Eagen ûnder de griene jagershoed fan 'e kust
Stietsto oant de ankels yn de see syn ynlutsen búk.
Tusken twa as in souvenier stjurre weagen,
Yn in skitteijende skulpen skaal fan ovaal blau glês,
It strak slim wyt swimpak oant op de dûnkere o
Fan 'e heupen delstrûpt, de boarsten ferskriklike bleat
En de earmen al kapitulearjend foar de drift
Fan it wetter, do, Karaïbyske Afrodite.
| |
[pagina 160]
| |
[Vervolg Nederlands]Zowel toegesproken als gelokt door de namen
Van de schepen in de zomerhaven die Hercules
Seghers een paar voorgoed uitgevaren eeuwen her
Met fijne streken van zijn pen vastlegde - Zakynthos,
Kilini, Kastor/ Pollux, Stardust, Aspropirgos -
Sta jij in de septemberzon en een bries die voelbaar
Ervandoor wil met je vormen, je zomerjurk,
Je witte zomerjurk - sta je op je hoge hakken,
Handen in de zij, op de keermuur uit te dagen,
Vissers met hun netten in de verte uit te dagen.
's Avonds, wanneer de herder met zijn wolk van schapen
Door de oeroude olijfgaarden van de inkeer trekt,
Voor de schemer uit, en wanneer de hut warmer wordt
Dan de stenen put naast de doodstille stoelen, wanneer
De vlerken van het libido de gevangenis
Van de nacht al naderen - pak jij, naakt tot je schaamte,
Een slang vast en raak je verwikkeld in een gevecht
Met water (dat je zwarte lijf nog zwarter maakt), met ons,
En het is koud, het spoelt van onze geschrokken huid
Het zeezout en in deze regen roepen wij het uit.
| |
[Vervolg Fries]Tagelyk tasprutsen en lokke troch de nammen
Fan 'e skippen yn 'e simmerhaven dy't Hercules
Seghers in pear foargoed ûtfearne ieuwen ferlyn
Mei fine streken fan 'e pinne festlei -
Kilini, Kastor / Pollux, Stardust, Aspropirgos -
Stietsto yn 'e sinne fan septimber en seewyn dy't
Femimber mei dyn lange wite simmerjurk, as
Jachtbút fan dyn oerjûne foarmen, útnaaie wol, op
Hege hakken, hân yn 'e side, op 'e muorre
Tsjin de winterstoarmen fisker's netten út te daagjen.
Jûns, hoenear't skimer as niis skiep en skieppehoeder
Troch de oerâlde olivehôven fan 'e ynkear
Wâlet, hoenear't de golfplaten hut waarmer wurdt
As de stiennen put neist de deastille stuollen, hoenear't
De boeven fan it libido nacht syn finzenis
Al bespegelje, krijsto, neaken oant op 'e skamte,
In swarte slange beet en rekkest yn gefjocht mei
Wetter (swart glês dat dyn swart liif noch swarter makket), en
Mei ús, wylst it ús, kâld, de seesâlt fan de kjelle
Hûd spielt en genot yn spuitsjes raze en reine lit.
| |
[pagina 161]
| |
[Vervolg Nederlands]Het gekromde duister, dat ruikt naar hout en zee, sluit
(Geholpen door de honden die tot hun ketting grommen)
De olijfgaarden af, laat de ratten los en haalt
De maan op uit het ruim van een gezonken schip - en het
Beluistert op de rand van de mompelende put
Het onverstaanbare van de elkaar uitdossende,
Meermaals in alles onthullend gelach blijvende
Vriendinnen in onze hut. En het ruikt, door het denken
Aan zee en hout heen, plots de geur van nieuwe bossen
Haar, vreemde bloemen - en de geur kleurt dit stomme duister.
Onder de pergola, waar de salamander huist
En rijpe druiventrossen ons het lied der liederen
Voor ogen toveren, dwaal jij in waxinelicht
Dat spookt over de oude muur waarin Heer Aardbeving
Zijn homerische handtekening heeft uitgekerfd,
Dwaal jij heen en weer in je witte jurk - je gaat dansen,
Maar je lippen verlangen naar je eigen eiland
En je steeds drukkere handen beschrijven de oorsprong
Van alles en in je ogen brandt vuur als het vuur
Dat ooit 's nachts een schip aantrok van een wildvreemd continent.
| |
[Vervolg Fries]It dûknekkich tsjuster, dat rûkt nei hout en see, slút
(Holpen troch de hûnen dy't op harren keatlings gromje)
De hôven ôf, lit los de rotten en út it rom
Fan in djipsonken skip de moanne, op 'e râne fan
De pûlemûljende put nei it ûnfersteanber
Praten harkjend fan twa inoar klaaiende freondinnen,
Geregeld smoarend yn in allessizzend laitsjen
Ut de hutte wei, en rûkt troch it tinken oan see en
Hout hinne ûnferhoeds de geur fan nije bosken
Hier en fijemde blommen dy't kleuret dit stomdom tsjuster.
Under de pergola fan 'e salamander en
Ripe druvetrossen, dy't in âld-testamintysk byld
Foar eagen tsjoenje, yn it skynsel fan spoekdûnsjend
Waxineljocht tsjin 'e âldmuorre bekwattele mei
De homearyske hantekenmg fan Kyrios
Seismos, dwaalsto, mei dyn krektoandiene wite dûnsjurk,
Dyn longetjende folle lippen fan dit eilân
Wei nei dyn Karaïbysk, mei dyn hannen dy't drokkeroan
Syn skiednis, dyn oarsprong, besknuwe, en eagen fan fjoer
Dat ea by nacht in skip oanloek fan poerfijemd kontinint.
| |
[pagina 162]
| |
[Vervolg Nederlands]En later zeil jij, in de gezwollen opwinding
Van een armoedig verlicht feest voor bokken van boeren,
Rammen van schapen- en geitenslagers uit het dorp
En de ontuchtige heuvels rondom, zeil jij, dansend
In de armen van een gestrande zeekapitein
(Ontkomen aan Chili's addergebroed heeft hij pas nog
Trots als een aap het dorp verbijsterd met twee adders
Aan een touwtje), zeil jij vlinderlicht de nacht in, zeeën
Over om - o sterren - liefdes schipbreuk te lijden,
Als brief in een fles aan te spoelen op jouw Curaçao:
O moeder, zo stil als de dood is het, met water
Van glas om me heen en stomme vissen met, o, de bek
Wijdopen voor de slapende kust van Koraalspecht -
Stil als de krekel en de nacht die zwanger van hem is
En die wroetend daglicht zal baren, dat mij 's morgens
Heel vroeg opneemt bij Fort Nassau: de wind komt van boven
En zoekt onderkomen bij ons in Santa Rosa -
Zo stil als deze letters in je schoot. En in de tuin
Danst de mango zjn transparante gouden tango
Met de hooghartige noordoostpassaat van overzee
| |
[Vervolg Fries]En letter, yn de pûsterige opwining fan
It earmoedich ferljochte feest fan oksen, rammen,
Bokken fan boeren, skieppe- en geiteslachters út
It doarp syn ûntuchtige heuvels, sylsto al dûnsjend
Yn de Spaanske earmens fan in strâne seekaptein
(Dy't ea oan Sily's njirrebrod ûntkaam okkerdeis noch
Sa grutsk as in pau mei twa njirren oan in toutsje
It doarp ferbjustere) flinterlicht de nacht yn, seeën
Oer om - o stjerren - leafdes skipbrek te lijen, as
Brief yn 'e flesse oan te spielen op dyn Curaçao:
O Mai, sa stjenende stil is 't, as mei wetter fan
Glês om my hinne en stomme fisken mei, o, de bek
Op it wüdst lepen ûnder de sliepende kust fan
Koraalspecht, stil as de knki en de nacht dy't swier is
Fan him en djipwei wrottend deiljocht, dat my opnimt,
Iere betüd, by Fort Nassau, dêr't de uyn fan boppen
Komt om dyn ûnderkommen te sykjen yn Santa
Rosa, stil as dizze letters yn dyn skerte, yn 'e tún
Fan mango's goudgiele trânsparante tango mei
De proastige noardeastpassaat fan oer see en fierder.
| |
[pagina 163]
| |
[Vervolg Nederlands]
En verder. Moederziel alleen, zoals de schuwe
Antilliaanse leguaan in de zon van de middag
(En die droomt dagelijks de rappe dag in tweeën);
Alleen tussen de forse cactussen ben ik, maar zing
En dans de nacht door, stem en buik van een havenstad
Met de asem van vis en zee, met de blauwe weemoed
Van mannen en de legende van een blanke hand,
Een zeemanshand op mijn zwarte afwachtende schouder,
De legende dat ik met bonzend wezen wachtte,
Toen, maagd nog, onder de tamarinde stond te wachten.
En ruisen in de branding van beide eilanden
Doet mijn bloed (houdt de kurk nog de geest in de fies?) - dat me
Ongemerkt mijn denken beneemt, dat me naar zee brengt,
Maar niet meer weet van wie het krijsen komt, de kinderen
Op het strand, de vogels boven de vis of anders
De dolfijnen in de baai - in het zand van mijn dromen
Staan plots mijn elf lievelingen wiegend te zingen:
‘Ken'ken' nos ke tuma ke tuma ke tuma, ken', ken'...’,
In een kringetje in een schemer onder een boom
Rondom een put in een wolk boven een schip in een fles.
| |
[Vervolg Fries]
Lykme allinne, as de skrutene leguaan
Op 'e sintebibu yn 'e sinne fan de middei
(Dy 't alle dagen de rappe dei yn twaen dreamt),
Tusken de foarse kaktussen, myn hert. Mar tk sjong. swing
Troch de nacht, stim en yngewant fan in havenstêd
Mei de azem fan fisk en see, manlju's blauwe weemoed,
De leginde fan in blanke hân, in seemanshân
Op myn swart him hifkjend skouder, dat bûgje kin mar taai
Is as de watapana, fan it bûnzjend wachtsjen
Fan myn wêzen as in faam ûnder de tamannde.
En rûzjend yn 'e branning fan beide eilannen
(Soe it koark de geast nochyn 'e flesse hâlde?) myn bloed
Dat my ûngemurken it tinken benimt, my bnngt
Nei see, doch net mear wit fan wa't it knten (fan de bem
Op it strân, seefugels om 'e fisk of dolfnen
Yn 'e baai) noch is - oantyn it sân fan myn dreamen al
Myn alve krobben al widzjend al te sjongen steam:
‘Ken' ken' nos ke tuma ke tuma ke tuma, ken’, ken”,
Yn in krinkhe yn in skimer ûnder in beam by
In putyn in wolken boppe in skip yn in flesse.
|
|