Wijsheid, achteraf
Snežana Bukal
Ik was voor Rimbaud, niet Verlaine. Rimbaud was de vallende ster, de wolk in de broek, het reizende licht. Verlaine was een bekeerde, een hypocriet, was te menselijk en leefde te lang. Al dit komt uit een tijd toen ik slechts iets wist en dacht dat het alles was. In de tijd toen ik luidruchtig discuteerde, verkeerd citeerde om mijn punt te maken. Toen grote woorden makkelijk ontsnapten zonder enige verantwoording en alles, alles, alles nog gebeuren moest. Daarom was het mogelijk.
*
Nu terugdenkend, rest me niets anders dan toe te geven: me mijzelf en mijn Rimbaud herinnerend, meet ik hoe moe ik het ben dat licht te volgen; denkend aan Verlaine meet ik in welke mate ik leven plaats daar waar hij het plaatste, in een aardse hel, een dagelijkse ellende. Wat een treurige uitkomst om een eeuw later zo te moeten botsen met mijzelf, de wereld en uiteindelijk Verlaine te begrijpen.
Auteursrechtelijk beschermd
