De Tweede Ronde. Jaargang 23

[p. 158]

Twee gedichten^*
Anna Achmatova
(Vertaling Hans Boland)

Nox
(Het standbeeld ‘Nacht’ in de Zomertuin)

Nachtje! getooid
In sterren en klaprozenrouw.
Dochtertje! nooit
In slaap, met je uiltje, vertrouw
De tuingrond waarmee we je toe zullen dekken.
Niet langer gevuld is het bekken
Waar Bacchus uit plengde, en wij
Zien door onze tranen de stad waarmee jij
Vergroeid bent. Jouw zusteren trekken
IJl, angstaanjagend voorbij.

* In het voorjaar van 2003 verschijnt bij uitg. Polak & Van Gennep Bolands ‘biografie’ van Sint-Petersburg, waarin de literaire topografie van de stad veel aandacht krijgt. Beide hier gepubliceerde gedichten zijn erin opgenomen. Tijdens het Beleg van Leningrad (1941-44) werden de standbeelden van de Zomertuin begraven, en als oorlogsévacuée in Tasjkent schreef Achmatova naar aanleiding hiervan ‘Nox’. In de winter van 1961 was Achmatova na een hartinfarct opgenomen in het Leninziekenhuis op het Vasili-eiland, waar ze op een nacht de Bachiana van Villa Lobos op de radio hoorde.

NOX
СТАТУЯ ‘НОЧЬ’ В ЛЕТНЕМ САДУ

Ноченька!
В звездном покрывале,
В траурных маках, с бессонной совой...
Доченька!
Как мы тебя укрывали
Свежей садовой землей.
Пусты теперь Дионисовы чаши,
Заплаканы взоры любви...
Это проходят над городом нашим
Страшные сестры твои.

[p. 159]

Bachiana

Zwart en nachtelijk, en als van water
Jaagt de vrouwenstem voort, als de wind,
Langs een baan waar een ogenblik later
Niets zijn oude gedaante hervindt.
Zij verspreidt op haar vlucht diamanten
Glans en een handjevol zilvergruis,
Geheimzinnig klinkt, als van een mantel
Van gewichtloze zijde, geruis.
De betoverde stem wordt gedreven,
Naar het schijnt, door een hemelse kracht,
Raadselachtig, alsof na dit leven
Niet een graf maar een ladder ons wacht.

[Женский голос как ветер несется,]

Женский голос как ветер несется,
Черным кажется, влажным, ночным,
И чего на лету ни коснется -
Всё становится сразу иным.
Заливает алмазным сияньем,
Где-то что-то на миг серебрит
И загадочным одеяньем
Небывалых шелков шелестит.
И такая могучая сила
Зачарованный голос влечет,
Будто там впереди не могила,
А таинственной лестницы взлет.