De Tweede Ronde. Jaargang 23

[p. 172]

Twee gedichten
Jaime Sabines^*
(Vertaling Catharina Blaauwendraad)

[Weldra zul je deze bladzijden]

Weldra zul je deze bladzijden aan wildvreemden voorleggen alsof je in je uitgestrekte hand een bosje gras aanreikt dat je zelf hebt geplukt.

Hoogmoedig en neerslachtig door je heldendaad zul je terugkeren om in je lievelingsboekje neer te vallen.

Je zegt dat je dichter bent omdat je de schaamte niet bezit die voor stilte noodzakelijk is.

Het ga je goed, rover, met al wat je jouw pijn en jouw liefdes hebt ontstolen! Laat maar zien welk beeld je van jezelf vormt met de stukjes van je schaduw die je samenraapt!

* Jaime Sabines werd in 1926 geboren in Tuxtla Gutiérrez, Chiapas, en overleed in Mexico-Stad op 19 maart 1999. In tegenstelling tot de gebruikelijke gang van zaken heeft Jaime Sabines nooit deel uitgemaakt van het literaire leven of meegewerkt aan literaire tijdschriften. Hij verdiende zijn brood als zakenman. In 1995 werd een bloemlezing uit zijn werk in de Engelse vertaling van W.S. Merwin gepubliceerd onder de titel: Pieces of shadow: selected poems of Jaime Sabines.

[Dentro de poco vas a ofrecer]

DENTRO DE POCO VAS A OFRECER estas páginas a los desconocidos como si extendieras en la mano un manojo de yerbas que tú cortaste.

Ufano y acongojado de tu proeza, regresarás a echarte al rincón preferido.

Dices que eres poeta porque no tienes el pudor necesario del silencio.

¡Bien te vaya, ladrón, con lo que robas a tu dolor y a tus amores! ¡A ver qué imagen haces de ti mismo con los pedazos que recoges de tu sombra!

[p. 173]

[Rubén zegt dat hij streeft]

Rubén zegt dat hij streeft naar de eeuwigheid, dat hij ervoor vecht om door mensen herinnerd te worden, een eeuw lang, of twee, of twintig. En ik denk dat die eeuwigheid niets anders is dan een verlenging, halfhartig en armzalig, van ons bestaan.

Je moet voor een muur staan. En je moet weten dat tussen onze vuisten die slaan en de plek waar ze neerkomen, dat dáár de eeuwigheid is.

Geloven in het voortbestaan van de ziel, of in de herinnering van
mensen, is hetzelfde als geloven in God, is hetzelfde als je aan drijf-
hout vastklampen lang voor de schipbreuk.

[DICE RUBÉN QUE QUIERE LA ETERNIDAD]

DICE RUBÉN QUE QUIERE LA ETERNIDAD, que pelea por esa memoria de los hombres para un siglo, o dos, o veinte. Y yo pienso que esa eternidad no es más que una prolongación, menguada y pobre, de nuestra existencia.

Hay que estar frente a un muro. Y hay que saber que entre nuestros puños que golpean y el lugar del golpe, allí está la eternidad.

Creer en la supervivencia del alma, o en la memoria de los hombres, es lo mismo que creer en Dios, es lo mismo que cargar su tabla mucho antes del naufragio.