De Tweede Ronde. Jaargang 21

[p. 40]

Geloof at 4
Eva Reisel

Het pad, platgetreden door
pelgrims en kamelen
- ten overvloede door mij ook maar
eens begaan -
leidde naar een stenen trap.

Deze treden te bedwingen
steen voor steen en stap voor stap.
Ach, mijn scepsis los te laten,
niet te klimmen maar te ‘stijgen’,
óp te gaan als door
een grote hand getild.

Rondom kleurde rood.

Ik koos te gaan de weg
waarlangs de wetten kwamen,
omhoog.
En ik, hoogtevrezer, verloor de
angst voor diepte.
En ik, zonder scepsis, werd
lichter bij iedere steen.
De zwaartekracht ten spijt en
‘als door een grote hand getild’
zoals ik had verlangd, gewild...
Zo ging het, moeiteloos.

Bovenop, de onvermijdelijke koek-
en-zopie, wat tenten,
kokend water op het vuur.
- Het uitzicht half. -
Een Bedoeïen geeft mij een deken.
Of ik thee wil, wil hij weten.
Ik vraag hem naar zijn naam:
‘Ik ben Moussa,^* aangenaam.’

* Moussa = Mozes