De Tweede Ronde. Jaargang 21

[p. 196]

Sestina^*
Dante Alighieri
(Vertaling Robert de Does)

In tanend licht en in de kring van duister
ben ik geraakt, en in besneeuwde heuvels,
als alle kleur teloorgaat van het lover;
maar mijn verlangen blijft voor eeuwig groen;
zó vast geworteld is 't in harde steen,
dat het daar spreekt en luistert als een vrouw.

En evenzo is deze jonge vrouw
geheel verijsd zoals de sneeuw in 't duister,
want onberoerd, zoals een blok van steen,
door 't lenteweer dat zon brengt in de heuvels
en dat hun wit doet wijken voor nieuw groen
en hen bedekt met bloemen en fris lover.
Met een guirlande om 't hoofd van lieflijk lover
verjaagt zij uit ons hart elke andere vrouw:
zó heerlijk mengt zich 't kroezend blond met groen
dat Amor toeven komt in dat halfduister,
en mij daar kluistert tussen zachte heuvels,
veel hechter dan met metselkalk aan steen.

* Dante speelt in de gekunstelde dichtvorm van de sextine met het veel groter veld van betekenissen van de Romaanse woorden dan dat van hun Germaanse vertalingen. Zo betekent erba: gras, loof, geneeskruid. Ombra: schaduw, duister. De vertaler moet kiezen en daardoor soms andere goocheltoeren uitvoeren dan de dichter om tot een enigszins vergelijkbare vorm en inhoud van het gedicht te komen.

[Italiaans]

Al poco giorno e al gran cerchio d'ombra.
son giunto, lasso, ed al bianchir de' colli,
quando si perde lo color ne l'erba:
e 'l mio disio però non cangia il verde,
sí è barbato ne la dura petra
che parla e sente come fosse donna.

Similemente questa nova donna
si sta gelata come neve a l'ombra:
ché non la move, se non corne petra,
il dolce tempo che riscalda i colli,
e che li fa tornar di bianco in verde
perché li copre di fioretti e d'erba
Quand' ella ha in testa una ghirlanda d'erba,
trae de la mente nostra ogn' altra donna:
perché si mischia il crespo giallo e 'l verde
sí bel, ch' Amor lí viene a stare a l'ombra,
che m' ha serrato intra piccioli colli
piú forte assai che la calcina petra.

[p. 197]

[Nederlands]

Haar schoonheid heeft meer macht dan edelsteen;
en onze wonden heelt geen kruid noch lover;
zo vlied ik voort door vlakten en door heuvels,
om te ontkomen aan zo'n schone vrouw,
want voor haar licht schermt mij geen enkel duister
van bergen, muren of van bladergroen.

Ik zag haar eens, zó schoon gekleed in groen,
dat zij liefde zou wekken in een steen,
zo lichtend als haar schaduw in mijn duister;
o was zij in een wei vol welig lover,
en liefdevoller dan de liefste vrouw,
daar ingesloten tussen hoge heuvels!

Maar eerder stromen beken naar de heuvels,
dan dat dit tedere en zo jonge groen
ontvlamt voor mij gelijk een schone vrouw;
ik zou wel willen slapen op een steen,
mijn leven lang en zwerven tussen 't lover
om van haar kleed een schim te zien in 't duister.

En als de heuvels zwarten in hun duister,
zal onder stralend groen de jonge vrouw
't bedelven als een steen diep onder 't lover..

[Italiaans]

 

La sua bellezza ha più vertú che petra,

 

e 'l colpo suo non può sanar per erba:

 

ch' io son fuggito per piani e per colli,

 

per potere scampar da cotal donna;

 

e dal suo lume non mi può far ombra

 

poggio n';e mura mai né fronda verde.

 

 

 

Io l' ho veduta già vestita a verde,

 

sí fatta ch' ella avrebbe messo in petra

 

l' amor ch' io porto pur a la sua ombra:

 

ond' io l' ho chesta in un bel prato d'erba,

 

innamorata com' anco fu donna,

 

e chiuso intorno d'altissimi colli.

 

 

 

Ma ben ritorneranno i fiumi a' colli

 

primo che questo legno molle e verde

 

s' infiammi, come suol far bella donna,

 

di me; che mi torrei dormire in petra

 

tutto il mio tempo e gir pascendo l'erba,

 

sol per veder do' suoi panni fanno ombra.

 

 

 

Quandunque i colli fanno piú nera ombra,

 

sotto un bel verde la giovane donna

 

la fa sparer, com' uom petra sott' erba.