De Tweede Ronde. Jaargang 21

[p. 120]

Vertaalde poëzie

[p. 121]

De scooter
Bella Achmadoelina
(Vertaling Margriet Berg en Marja Wiebes)

Ik ben jaloers op jouw gezwinde gang,
o, roze scooter, als je aan komt rijden!
Ik kijk hem na en voel hoe langs mijn wang,
zoals wel vaker 's zomers, tranen glijden.

Voor 't meisje dat de rijder stijf omvat,
haar lach uitdagend en zelfingenomen,
ben ik een trage slak, die op een blad
zit vastgeplakt en niet vooruit kan komen.

Het ga je goed! Jouw pad gaat mij te hoog,
en zal daar, in het groen verschiet, verzinken.
Twee vuren, luchten en de regenboog
zie 'k op jouw schaamteloze knieën blinken.

Je lichaam schemert door je kleren heen,
zoals een bloemsteel door een glas kan schijnen.
Plots wringt zich uit mijn keel een vreemd geween,
dat piepend in de vrijheid zal verdwijnen.

Мотороллер

Завиден мне полет твоих колес,
о мотороллер розового цвета!
Слежу за ним, не унимая слез,
что лыот без повода в начале лета.

И девочке, припавшей к седоку
с ликующей и гибельной улыбкой,
кажусь я приникаюшей к листку,
согбенной и медлительной улиткой.

Прощай! Твой путь лежит поверх меня
и меркнет там, в зеленых отдаленьях.
Две радуги, два неба, два огня,
бесстыдница, горят в твоих коленях.

И тело твое светится сквозь плащ,
как стебепь тонкий сквозь стекло и воду.
Вдруг из меня какой-то странный плач
выпархивает, пискнув, на свободу.

[p. 122]

[Nederlands]

Zo breekbaar klinkt jouw stemmetje, jouw zang,
die eeuwig en eenvoudig van cadans is.
Maar zie eens hoe jouw uitgelaten gang
Volkomen met mijn stilstand in balans is.

Je hoeft geen duizeling te vrezen want,
hoe hoog jij op de wip ook op mag zweven,
ik ben toch altijd aan de overkant
om aan jouw opzwaai tegenwicht te geven.

Terwijl op mij de stilte nederdaalt,
gaat jouw geronk nog door de verre weiden.
Terwijl mijn moede voet nog verder dwaalt,
zie ik jouw groene vleugeltjes zich spreiden.

Ga jij maar voort, ik blijf hier nog wat staan.
Praat jij maar door, ik doe mijn mond niet open.
Jouw lichtheid in dit ondermaans bestaan
probeer ik met mijn zwaarte af te kopen.

[Russisch]

Так слабенький твой голосок поет,
и песенки мотив так прост и вечен.
Но, видишь ли, веселый твой полет
недвижностью моей уравновешен.

Затем твои качели высоки
и не опасно головокруженье,
что по другую сторону доски
я делаю обратное движенье.

Пока ко мне нисходит тишина,
твой шум летит в лужайках отдаленных.
Пока моя походка тяжела,
подъемлешь ты два краылышка зеленых.

Так проносись - я все еще стою.
Так лепечи - я все еще немею.
И легкость поднебесную твою
я искупаю тяжестью своею.