De Tweede Ronde. Jaargang 21

[p. 67]

Twee gedichten
Paul van den Hout

Jalousie de métier I

O, wat benijd ik hem,
Gerrit de Rijmelaar:
‘Dichter des Vaderlands’,
eeuwige roem!

Maar van hemzelf, van die
anthologieëngek,
lees ik geen regel meer,
enkel nog Bloem.

[p. 68]

Jalousie de métier II

Wèl wordt zijn bundel weer alom geprezen
en, daar hij heel betaalbaar is geprijsd,
door jong en oud en rijk en arm gelezen
en prijkt hij bovenaan de boekenlijst;
wèl is zijn ster zó hemelhoog gerezen
dat hij per jet en limousine reist,
(al is een zuiverder bewijs in dezen:
zelfs kritikasters houden zich gedeisd!)

Wèl is zijn Muze hem weer zéér genegen
(al was hij tot vertwijfeling geneigd,
nadat ze vele jaren had gezwegen,
waarover hij in alle talen zwijgt);
wél is hij light verse-dichters ver ontstegen,
wier nijd bij hen als gal keelopwaarts stijgt,
en heeft hij wéér een vrouwenscalp geregen
aan zijn broeksriem, alsof hij kralen rijgt;

wèl lijkt het in die eerste zegeweken
alsof de roem niet van zijn zijde wijkt,
(en, als hij stil zijn royalty's uitrekent,
dan rekent hij zich uiteraard snel rijk);
wèl geeft zijn tot voor kort nog schier lijkbleke
gezicht van blozend welzijn nu weer blijk,
en zet hij zo wie uit hebben gekeken
naar zijn (gr)afgang vooralsnog mooi te kijk;

maar o, het offer dat hij straks moet brengen,
wanneer zijn levensloop zal zijn volbracht,
te vroeg, daar hij zijn wijn nooit wilde mengen
met water ooit, zelfs niet uit overmacht...
Want hij blijft evenveel aan Bacchus plengen
als hij aan hem te plengen placht.