De Tweede Ronde. Jaargang 21

[p. 66]

Lied van de ijverzuchtige zeeman
Jean-Paul Franssens

Marie, ik ben verdomde bang
dat je niet goed begrijpt wat ik bedoel
wanneer ik roep: ik sla hem op zijn smoel,
dan is dat niet uit rottigheid,
Marie, je bent me trouw.

Ik weet niet goed wat of ik gisteren had.
Maar ach, wat geeft het, steeds gebeurt het weer.
De laatste keer dat is de laatste keer.
Ik had niet moeten slaan.
Marie, je bent me trouw.

't Is nu te laat.
We gaan het zeegat uit.
Het regent hard:
ik kan geen kade zien.
Trouwens, wat zeker is:
jij staat er niet.
Je bent toch niet bij hem?
Marie, je bent me trouw.

Over een maand sta ik weer op je trap.
Ik roep je toe vanaf de eerste tree:
Marie, je bent mijn grootste schat.
Jij houdt alleen van mij,
nooit van een ander, nooit, Marie.
Jij blijft me eeuwig trouw.
Of niet, Marie?