De Tweede Ronde. Jaargang 20

[p. 133]

Drie gedichten^*
Konstandinos Kavafis^*
(Vertaling Marko Fondse)

De kat

De kat is niet geliefd bij de banale luiden.
Magnetisch en vol raadselen vermoeit zij

hun vlakke geest. En hare sierlijke manieren

achten zij niet. [        ]

[          ]

[          ]

De ziel der kat is echter in haar trots gelegen.
Haar zenuwen en bloed, zij zijn de vrijheid zelve.

En nimmer is er laagheid in haar blikken.

In 't staag maskeren van haar roerselen

en in haar reinheid, evenals haar kalmte,

de schoonheid harer houdingen, in de discretie

* Marko Fondse heeft in de loop der jaren ook een aantal gedichten van Kavafis vertaald (zie bijv. DTR - Nieuwgrieks nummer, lente 1987, p. 183 e.v.).
Bovenstaande vertaling van ‘De kat’ is eerder gepubliceerd in de VN-Boekenbijlage van 14 maart 1987, met een toelichting van de vertaler (zie de rubriek Essay in deze DTR); het origineel van ‘De kat’ is te vinden in G.P. Savvidis (ed.), K.P. Kaváfis, Krymména piímata 1877?-1923 (Athene 1993).
De vertaling van ‘De Bank der toekomst’ is afkomstig uit een brief aan Hero Hokwerda (ca. 1994); het origineel is te vinden in G.P. Savvidis (ed.), K.P. Kaváfi, Anékdota piímata 1882-1923 (Athene 1977).

* Marko Fondse heeft in de loop der jaren ook een aantal gedichten van Kavafis vertaald (zie bijv. DTR - Nieuwgrieks nummer, lente 1987, p. 183 e.v.).
Bovenstaande vertaling van ‘De kat’ is eerder gepubliceerd in de VN-Boekenbijlage van 14 maart 1987, met een toelichting van de vertaler (zie de rubriek Essay in deze DTR); het origineel van ‘De kat’ is te vinden in G.P. Savvidis (ed.), K.P. Kaváfis, Krymména piímata 1877?-1923 (Athene 1993).
De vertaling van ‘De Bank der toekomst’ is afkomstig uit een brief aan Hero Hokwerda (ca. 1994); het origineel is te vinden in G.P. Savvidis (ed.), K.P. Kaváfi, Anékdota piímata 1882-1923 (Athene 1977).

Η Γαλη

Εἶν᾽ ἡ γαλῆ ἀντιπαθὴς εἰς τούς ϰοινοὺς ἀνθρώπους.
Μαγνητιϰὴ ϰαὶ μυστιϰή, τὸν ἐπιπόλαιόν των

ϰουράζει νοῦν· ϰαὶ τοὺς χαρίεντάς της τρόπους

δὲν ἐϰτιμοῦν. [        ]

[          ]

[          ]

Ἀλλ᾽ εἶναι τῆς γαλῆς ψυχὴ ἡ ὑπερηφάνειά της.
Τὸ αἶμα ϰαὶ τὰ νεῦρα της εἶν᾽ ἡ ἑλευθερία.

Ποτὲ δὲν εἶναι ταπεινὰ τὰ βλέμματά της.

Ἐν τῶν παθῶν της δὲ τῷ πάντοτε ϰρυπτῷ,

ἐν τῆ ϰαθαριότητι, ἐν τῆ ἠρεμία̩

ϰαὶ ϰαλλονῆ τῶν στάσεων, τῆ ἐγϰρατεία̩

[p. 134]

[Nederlands]

der uitingen - wat al subtiele kuisheid van gevoelen
vertoont zich daar. Als katten mijmeren of slapen

omgeven koelten haar van visioenen.

Misschien omzweven haar alsdan wel

droomgezichten van zeer lange her. En mooglijk voert hen
hun droombeeld wel naar Bóebastis, alwaar hun erediensten

bloeiden, bekroond door Ramses, en heur ieg'lijke beweging

te duiden teken voor de priesters was.

[1897?]

[Grieks]

ἐνδείξεων, πόση λεπτὴ αἰσθήσεων ἁγνότης
εὑρίσϰεται. Ὅτ᾽ αἱ γαλαῖ ρεμβάζουν ἢ ϰοιμῶνται

τὰς περιβάλλει ὁραματισμοῦ ψυχρότης.

Ἴσως τριγόρω των τότε περιπλανῶνται

φάσματα παλαιῶν ϰαιρῶν. Ἴσως ἡ ὀπτασία
εἰς Βούβαστιν τὰς ὁδηγεῖ· ὅπου τὰ ἱερά των

ἤνθουν, ϰαὶ Ραμεσῶν τὰς ἔστεφε λατρεία,

ϰ᾽ ἦν οἰωνὸς εἰς ἱερεῖς πᾶν ϰίνημά των.

[A36. 1897;]

[p. 135]

De Bank der Toekomst

Om mijn bestaan voor crises te behoeden
ben ik van zins 't beheer van mijn tegoeden
niet aan de Bank der Toekomst op te dragen.

Haar kredietwaardigheid is nog de vraag en
ik vrees dat, als de markt opeens gaat kraken,
zij haar betalingen meteen zal staken.

[1897]

Η Τραπεζα του μελλοντοσ

Ἰανουάϱιος 1897

Τὴν δύσϰολη ζωή μου ἀσφαλῆ νὰ ϰάνω

ἐγὼ στὴν Τράπεζα τοῦ Μέλλοντος ἐπάνω
πολὺ ὀλίγα συναλλάγματα θά βγάλλω.

Κεφάλαια μεγάλ᾽ ἂν ἕχη ἀμφιбάλλω.

Κι᾽ ἄρχισα νὰ φοбοῦμαι μὴ στὴν πρώτη ϰρίσι
ἐξαφνιϰὰ τὰς πληρωμάς της σταματήση.

[p. 136]

De stad
(Vertaling Hans Boland)

Je zei: ‘Ik ken één land, één zee, en ben er nooit vandoorgegaan,
maar wil nu naar een nieuwe stad, een betere, op zoek.
Op alles wat ik hier wil ondernemen rust een vloek.
Mijn hart - een tombe - geeft geen levensteken.
Hoe lang nog zou ik hier moeten verwelken en verweken?
Waar ik ook kijk, hoe ik ook spied, ik zie alleen
zwarte ruïnes van mijn leven om me heen.
Ik heb hier te veel tijd verdaan; de jaren zijn teloorgegaan.’

Geen ander oord, geen nieuwe zeeën zullen jou beschoren zijn.
De stad zal met je meekomen, met straten die gelijk
aan deze zijn, en je wordt oud in deze zelfde wijk,
krijgt in dezelfde huizen grijze haren.
Eén stad alleen wacht jou; naar elders - laat die hoop maar varen -
is er geen schip voor jou, geen weg te gaan.
Zoals je leven op dit plekje is verdaan,
zo zal het waar dan ook ter wereld óók aan jou verloren zijn.

Η πολισ

Εἶπες· ‘Θὰ πάγω σ᾽ ἄλλη γῆ, θὰ πάγω σ᾽ ἄλλη θάλασσα.
Μιὰ πόλις ἄλλη θὰ βρεθεἴ καλλίτερη ἀπὸ αὺτή.
Κάθε προσπάθεια μου μιὰ καταδίκη εἶναι γραφτή·
κ᾽ εἴν᾽ ἡ καρδιά μου - σὰν νεκρὸς - θαμένη.
Ὁ νοῦς μου ὢς πότε μὲς στὸν μαρασμὸν αὐτὸν θὰ μένει.
Ὁπου τὸ μάτι μου γυρίσω, ὅπου κι ἄν δῶ
ἐρείπια μαῦρα τῆς ζωῆς μου βλέπω ὲδῶ,
ποὺ τόσα χρόνια πέρασα καὶ ρήμαξα καὶ χάλασα’.

Καινούριους τόπους δὲν θὰ βρεῖς, δὲν θἄβρεις ἄλλες θάλασσες.
Ἡ πόλις θὰ σὲ ἀκολουθεἴ. Στοὺς δρόμους θὰ γυρνᾶς
τοὺς ἴδιους. Καὶ στὲς γειτονιὲς τὲς ἴδιες θὰ γερνἂς·
καὶ μὲς στὰ ἴδια σπίτια αὐτὰ θ᾽ ἀσπρίζεις.
Πάντα στὴν πόλι αὐτὴ θὰ φθάνεις. Γιὰ τὰ ἀλλοῦ - μὴ ἐλπίζεις -
δὲν ἔχει πλοῖο γιὰ σέ, δὲν ἔχει όδό.
Ἐτσι ποὺ τὴ ζωή σου ρήμαξες ὲδῶ
στὴν κώχη τούτη τὴν μικρέ, σ᾽ ὅλην τὴν γῆ τὴν χάλασες.