De Tweede Ronde. Jaargang 20

[p. 26]

Twee gedichten
Johanna Kruit

Moeder

Ik zie dat ik me heb vergist.
Wat ooit verdween kan niet meer zijn
zoals het was. Nu word ik klein
als deze middag in de mist.

Terwijl ik kijk naar witte vlekken
die nog in mijn geheugen staan
zie ik haar komen en haar gaan
zo nu en dan een lichtspoor trekken.

Zusjes

Zij schommelen, de tuin ligt om het huis
als een geheim. Bomen en wilde planten
maken goed wat niet is aan te raken.

Twee zusjes wiegen langzaam naar elkaar
boven het gras. Hun ogen zien verbaasd
wat afstand hen nooit eerder gaf.

Ver weg zinkt zonlicht in de zee.
De zusjes zingen mee.