De Tweede Ronde. Jaargang 20

[p. 24]

Twee gedichten
Fred Bloemink

Gewicht

Mijn briefpapieren gewicht
opheffend, door nota's lopend
en donders goed wetend hoe
duur de liefde per envelop is,

zo legde ik mijn laatste gram
in de schaal en werd verliefd
op de balletdanser die op
mijn bureau zo soepel

door zijn knieën veerde.
Heerlijk ding, fluisterde ik,
weeg mijn brief, voel die
49 gram op jouw dijbeen en

vertel me de waarde van mijn
woorden, neem ze niet te zwaar;
misschien kunnen ze nog net
met één gulden zestig porto.

[p. 25]

Mummie

Scharnieren kraakten in Egypte,
stijf ingewikkeld hielden twee
jakhalzen en twee katten de
wacht, zij waren getuige van
een zeer hachelijk afscheid.

Poortwachters en veerlieden
stelden onmogelijke vragen
aan mijn dode koningin: zij
kon haar hoofd verliezen en
haar hart werd ruw gewogen.

Was het te zwaar van schuld
dan zou het monster van de
tijd haar opvreten en zou zij
tweemaal moeten sterven in
de nacht van het zand. Maar

voor Osiris verborg ik onder
mijn armen het lichaam dat dor
was geworden, ik stelde mijn
koningin gerust en legde haar
leven terug in doodstil land.