De Tweede Ronde. Jaargang 20



[pagina 72]
Gauwdief Staf de Wilde De dichter blijft onzichtbaar het is een gauwdief die de straten afschuimt en thuiskomt met een buit van meisjes de dichter in zijn hok telt de brokken en stuurt de vingervlugge blikkengladde wandelen: niet genoeg nooit genoeg hoe krijg ik mijn beeld tezamen met zo weinig geur zo weinig adem en de stedelijke jager rent ruikt aan de sporen in vitrines in de rails van een tram die voortschuift met gezichten in vitrines de dichter heeft haar al gezien maar zijn handen zijn leeg hij kan niet zonder namen: van lippen lijf en ogen de gauwdief legt ze als cameeën en horloges op tafel de dichter luistert of ze nog lopen hij voelt naar groeven in de steen hij mokt: haal mij het gave het model van lentes die zich herhalen jaar na jaar en de dief met lege ogen schudt mistroostig hoofd en wrat hij kromt zijn vingers, staat gebogen over de schouder van de dichter en krast met zijn nagels in het blad