De Tweede Ronde. Jaargang 20

[p. 38]

Twee gedichten
Jaap Tempelman

Vertrektijd

Haar kleine handen neemt zij met zich mee.
Het prentje van haar schoen staat in de sneeuw
gedrukt. Al zou het weer gaan waaien vandaag,
je voelt vlijmscherp hoezeer ze is verdwenen.

Je hebt haar aan de winter teruggegeven.
Haar miniatuur gaat in het uitzicht op.
Zwevend tussen de berken naar de halte
krijgt haar figuur de lichtheid van een vlok.

Zwaar hing ze aan je hals toen ze vertrok.
Ze huilde niet, haar ogen stonden zwarter
dan wat zich buiten haar voltrok. Dood
liggen nu haar handen in haar schoot.

Bruid

In de jaren voor de oorlog weet een kind
niets van jaren voor de oorlog. Een vader
legt haar in het zand en kijkt langdurig
naar haar jurk die opschort tot haar buik.

Een pop ligt ver van huis voor lijk
in het zand. Een zonnige vakantiedag.
Een zomer aan zee met rollen prikkeldraad
op het strand. In het duin is zij een buit.

Winters later wordt het volmaakte lichaam
van een vrouw gevonden. Hoogzomers gekleed
in een jurk, bemind en verbruid. Een meisje
van dertien jaar met een pop aan de borst.