De Tweede Ronde. Jaargang 20

[p. 36]

Twee gedichten
Thom Schrijer

Zondagmorgen

Tegen het brede verzinsel van
de zondagmorgen luidt een klok
voor godsgebruik, herhaalt een
man hardop waar hij zijn ziel heeft
opgeborgen, schudt een hond de
lauwe regen uit zijn vacht.

Deze dag lijkt los van alledaagse
opstroom en daarmee zelf verlegen.

In verglaasde bedden ontkrampen
zich gebaren, zinnen en betekenissen.

Van woorden blijft in kamers klank,
van beweging het bereiken,
van uren heilzaam vormverlies.

Wel weten mensen in de lage straten
van de stad van tegensturen en van
een onzacht kantelen waaruit het
hardblauw maandag wordt.

[p. 37]

Reisverslag

Bergdorp dat ondiep ademt onder
valwind, kou en hete dagen,

de straat zo recht omhoog langs
oerbemuurde huizen naar het plein,

houten kruisen - pour les morts
des deux guerres - en voor wie
ver van hier gestorven zijn.

De pomp geeft dunner water dat zich
gelaten verspeelt aan de wind.

Waar wij lopen valt beweging stil,
een kind wordt snel in steen en
stelling teruggenomen,

bomen groeien uit een vuurverlaten
huis,

de torenklok sleept met haar linker
uur totdat wij onze weg vervolgen
voorbij het laatste krot.

Dan schuift de eerste hagedis weer in
de zon en gaan verdekte luiken open,

de zwarte koopvrouw zet haar schamel
aanbod buiten en achter de door rag
verkleinde ruiten wordt nog nagepraat,
gewezen.

Wij lezen lopend onze kaart, zetten
tekens bij herhaalbaarheid van dagen en
wikkelen zorgvuldig onze kleinheid af.