De Tweede Ronde. Jaargang 20



[pagina 28]
Drie gedichten Pieter A. Kuyk 31 augustus 1937 De vlaggen langs de boulevard stonden strak naar land, de Koningin was jarig Heel vroeg naar het strand gegaan, een lege veelbelovendheid waarin we 't grijs niet zagen, om de nabijheid van elkaar, de verre meeuwen, paal 18 waar onze kleren achter lagen Naakt zwemmen tot het land een streep, wij stippen zouden zijn, dan keren Maar we wisten het nog niet, van een onderlucht die grommen ging, schuim joeg naar wolken, kracht verspeelde, niet om ons, wat waren wij, maar in de kustlijn stonden tanden en jij was weg Oliepakken die ons een boot in hesen een deken om ons gooiden, vloekten De laatste twintig meter wadend naar het strand, opgewacht; ten voeten uit in eigen vel het nummer van de paal niet weten; terechtgewezen en bekeken, jij vooral

[pagina 29]
Na een concert Wat in mijn rug schiet als ik overeindkom om naar huis te gaan, laat zich wegmasseren wat een andere plek kiest doet 't verdekt, sluipschutter pijn Toe dan, zwijg ik, als ik zie dat hij schoudert, doe gerust, maar wel direct raak Hij aarzelt, maakt zich klein, weet zich gezien trekt weg Vannacht misschien? Vanuit een andere straat?
Slotsom Ik heb mijn late leegte vannacht maar weer eens opgeteld Dat ik mijn eenzaamheid vanaf 't begin op mijn vingers na had kunnen tellen beroert me niet de mand met oude hond de slinger van de klok je monogram erin 't vogelroepen als het ochtend wordt