De Tweede Ronde. Jaargang 20

[p. 164]

Suikermolen
Mauro Mota^*

Het kopje koffie.

Het gebaar waarmee je 's morgens
met het lepeltje roert.
De kristalsuiker
in het kopje koffie
het is een gewoontegebaar
vervolg op andere handelingen.
Het lepeltje
zoet en mineraal
groeit uit in je hand
en de suiker stroomt over de rand.

Wat is er allemaal gebeurd voor je
niet alleen de koffie
maar ook het leven verzoet tussen de tafel
en de koffiepot met tuit op de schoorsteen?

Het lepeltje
zoet en mineraal
vervaagt van vorm
het verzilverd metaal
wordt schoffel en sikkel.
(De suikerketel en de schuimspaan
het kopje en het lepeltje.)

* Mauro Ramos da Mota e Albuquerque (Recife 1912 -) was lange redacteur bij de Diário de Pernambuco, daarnaast docent aardrijkskunde en directeur van de Diário de Pernambuco. Mauro Mota is als dichter vooral bekend geworden door zijn regionale, sterk op het noordoostelijke landschap geïnspireerde poëzie.

O Engenho

A xícara de café.

Teu gesto matinal
de mexer a colher.
O açúcar cristal
na xícara de café
é um gesto maquinal
sucessor de outros gestos.
A pequena colher
doce e mineral
cresce na tua
mão e transborda de açúcar.

Que houve para que pudesses
adoçar no café
a vida entre a mesa e o bule
de bico em chaminé?

A pequena colher
doce mineral
dilata a forma
de prateado metal
na enxada e na foice.
(A tacha e a espumadeira
a xícara e a colher.)

[p. 165]

[Nederlands]

Het rode kleed op tafel.
Wat is er allemaal gebeurd voor er daarop
brood en een krant lagen,
eieren en worst,
melk en gelei
fruit en eetlust,
voor het huis waar de tafel staat
en de andere huizen in Rua Amélia
en de rest van Recife bestonden?

Het groene kleed op tafel,
serviesgoed op het dienblad,
het oude kleed
met zijn ochtendfranjes,
overgang tussen textiel
en rietvelden.

Jouw gewoontegebaar
het roeren met het lepeltje
vol kristalsuiker,
rook en suikerstroop.

[Portugees]

A toalha rubra na mesa.
Que houve para que, sobre ela,
houvesse o pão e o jornal,
os ovos e a mortadela,
o leite e a geléia,
a fruta e o apetite,
a casa onde a mesa existe
e as outras casas da Rua Amélia,
todo o Recife?

A toalha verde na mesa,
a louça no tapete mágico,
a toalha madura,
de franjas matinais,
oscila entre o pano
e os canaviais.

Teu gesto maquinal
de mexer a colher
dom açúcar cristal,
a fumaça e o mel.

[p. 166]

[Nederlands]

Jouw voorouderlijke hand,
In de palm van die hand
loeit het tamme stiertje
van broodkruim.

Tussen jouw vingers
verandert de tandenstoker
in riet of ossenjuk
Introverte suikerhalmen,
geharnaste schepselen,
verbergen in hun geledingen
een ziel van saccharine

Ze kreunen in de tredmolen
en in de stoommolen
Onze Lieve Vrouwe van Bijstand,
Mijn Zaligmakende Suikermolen.

Wat is er allemaal gebeurd voor je
Niet alleen de koffie
Maar ook het leven verzoet tussen de tafel
en de koffiepot met tuit op de schoorsteen?

[Portugees]

Tua mão ancestral,
na palma dessa mão,
muge o boizinho manso
de miolo de pão.

Entre os dedos, o palito
foge em cana e cambito
Canas introvertidas,
criaturas de casca,
amarram nos gomos
a alma de sacarose.

Gemem na almanjarra
e na moenda a vapor
Nossa Senhora de Ajuda,
meu Engenho Salvador.

Que houve para que pudesses
adoçar o café
e a vida entre a mesa e o bule
de bico em chaminé?