De Tweede Ronde. Jaargang 20

[p. 72]

Twee gedichten
Driek van Wissen

Op de rails

Mijn trein gaat ogenschijnlijk rijden,
Want spoorwagon na spoorwagon
Links op een parallel perron
Zie ik langs mijn coupéruit glijden.

Maar dan verbreedt de horizon
En blijkt dat ik mij liet misleiden:
De trein is weg ter linkerzijde
En ik sta nog op het station.

Zo worden wij wel meer bedrogen:
Wij zijn op reis, zo menen wij
En maken voortgang zienderogen.

Doch richten wij de blik opzij
Dan staan wij stil en onbewogen.
Het leven gaat aan ons voorbij.

[p. 73]

Vijfenvijftig plus

Wie ondanks zijn lichamelijke klachten
Als vijfenvijftig-plusse veteraan
Zijn mannetje nog tien jaar weet te staan
Put moed uit een zeer troostrijke gedachte:

Gezien de scheefgroei tussen de geslachten
Daar mannen eerder dood plegen te gaan
Staat hem, als Hein hem maar wil overslaan,
Veel moois in het bejaardenhuis te wachten:

Daar zitten tal van besjes te versmachten
Die in de liefde zijn tekortgedaan
En elke mannelijke Mohikaan
Grijpen zij daar dus met hun laatste krachten
In ongekend hartstochtelijke nachten
Als godsgeschenk met beide handen aan.