De Tweede Ronde. Jaargang 20

[p. 60]

Twee gedichten
Kees Jiskoot

Freud

Hoe zachtkens gleed ons bootje voort...
Rondom de zee, een bries uit noord.
Een zet, en hup, daar ging Gezien
van boord. Zij werd slechts negentien.

Het ‘een twee drie, in Gods naam’ liet
ik weg, als al te hypocriet,
al zong ik wel met vaste stem
een flard uit Mozarts Requiem.

Ik dronk, terug in de kajuit,
mijn lauw geworden borrel uit,
haar wensend dat zij dag aan dag
aan Nereus' boezem rusten mag.

Maar wie niet weg is, is Gezien,

mijn vrouw, als ik ontwaak nadien.

Grapje

Met mijn hand ondersteun ik mijn kin
en lijk net Le Penseur van Rodin.
Wat vervelend, dit rijmt niet, zo min
als Piet Hein of Patijn op putain;
bovendien is het fraaie begin
van dit vers naar de knoppen. Enfin,
enig Frans gaat er altijd wel in.
Maar klinkt ‘Hein’ niet veel mooier dan ‘hein’?