De Tweede Ronde. Jaargang 19

[p. 65]

Drie gedichten
Pieter Breman

de 21 ste eeuw

de zon zal blijven op- en ondergaan
de wind zal blijven waaien, molens malen
het laatste graan tot meel voor bitter brood

de mensen lopen op hun laatste benen rond
van grote traagheid is hun moede motoriek
de oude cirkelgang van waken, slapen, waken

een ondervoede ezel zeult een ploeg over de grond
waarin de sporen roesten van de hogesnelheidstrein

test van de eendagsvlieg

we hadden de gewoonte ze
diep in een Duits woud
uit te zetten en ze dan
een paar dagen te geven
om er weer uit te komen

dat lukte ze nooit

[p. 66]

Ezechiël 37

ik ging naar buiten en ik zag het dal
als in een droom: mijn lichaam liet ik achter
zo stelde ik me bloot aan 't nooit gedachte:
het dal lag vol met knekels, overal

blonken de dorre beend'ren in het licht
mijn stem sprak: ik zal spieren op u leggen
en vlees op u doen komen, ik zal zeggen
‘huid, trek er overheen, ik maak u dicht’

en er ontstond geruis, massaal bewegen
elk been vond wel een bijbehorend been
de paren schikten zich passend aaneen
waarna ze zenuwen en vlees verkregen
met huid bedekt, met vlees geïnjecteerd:
ik had een heer bijeengeprofeteerd