De Tweede Ronde. Jaargang 19

[p. 49]

Twee gedichten
Paul Hermans

[Volstrekte kleuren had de hemel]

Volstrekte kleuren had de hemel
brede blauwen in zichzelf verdeeld
rood dat aan zijn randen rouwde

een vierkant aan een wei ontstegen
en daarna verpulverd groen.

Vlekken geel lagen te doven
klonters goud, geheven wit, paars
tot bijna zwart bekeerd.

Wat wilde ons niet alles zeggen.
Maar het moest wijken, en het week.

Je hoorde niets, alleen, als oude
dagen, schuifelde een wilgenrij
de bocht om van een beek.

[p. 50]

[Zon brak door het wolkendek,]

Zon brak door het wolkendek,
licht in de gietvorm van valleien,

plukjes mist graasden de almen af,
gedempt de echo van hun knagen.

De houten schaduw van wat huizen
stond verenkeld in het vrije,

in tierend hooigras vaag de trek
van pomp en riek en warme staldeur.

Wind bewoog een stoffig web
van herderspaadjes langs een bergflank.

Gestelpt wiegde de stilte na
van een ooit geluide klok.