De Tweede Ronde. Jaargang 18

[p. 156]

Het graf in de rots
Ivan Boenin
(Vertaling Margriet Berg en Marja Wiebes)

't Was middag toen de doorgang werd geslagen,
In Nubië, vlak bij de Nijl. Terstond
Werd licht gemaakt, waardoor we op de grond
Een ijle helderblauwe stoflaag zagen
Waarin een duidlijk voetspoor zich bevond.

Ik, reiziger, ik zag dat en ontwaarde
Tussen het warm gesteente in het rond
Het graf dat het vijfduizend jaar bewaarde.

Ooit zette iemand voor de laatste keer
Bij 't laatst vaarwel zijn smalle voet hier neer,
Hij die hier ademhaalde drukte even
In 't vale atlasstof zijn smalle spoor,

En gaf daarmee vijfduizend jaren door
Aan mij, aan mijn door 't lot gegeven leven.

То было в полдень, в Нубии, на Ниле.
Пробили вход, затеплили огни -
И на полу преддверия, в тени,
На голубом и тонком слое пыли,
Нашли живой и четкий след ступни.

Я, путник, видел это. Я в могиле
Дышал теплом сухих камней. Они
Сокрытое пять тысяч лет хранили.

Был некий день, был некий краткий час,
Прощальный миг, когда в последний раз
Вздохнул здесь тот, кто узкою стопою
В атласный прах вдавил свой узкий след.

Тот миг воскрес. И на пять тысяч лет
Умножил жизнь, мне данную судьбою.