De Tweede Ronde. Jaargang 18

[p. 52]

Drie gedichten
Patty Scholten

De wolven

De ongekamde herdershonden rennen
Siberisch door de koude sneeuw. Een zeis
vonkt in hun blik. De grond is wit van ijs,
en kraaien drenzen in de grove dennen

of pikken van hun aas met schor gekrijs,
gemorste klodders inkt uit lekke pennen.
De wolven laten ze begaan, verkennen
met toegeknepen ogen 't verre grijs.

Die honden zonder baas, ze staan me na.
Vlad Ţepeş, zei: mijn kind'ren van de nacht
(de Spietser, alias Graaf Dracula).

Ze liggen in de stuifsneeuw, onbewogen.
De maan gaat dampig aan. Ze janken zacht,
en aldoor blijft het winter in die ogen.

[p. 53]

De Russische lynx

Ze is te mooi om zomaar te vertrouwen
en kijkt te stout. De dame met de baard
zwiept met haar omgekrulde stompje staart,
de blik op scherp, de pootjes vroom gevouwen.

Haar slofjes bergen scherp gevlijmde klauwen,
de oren pluimen uit, grijszwart behaard,
twee witte duimafdrukken uitgespaard.
Soms zie je even haar pupil vernauwen.

Ze heeft een kooi, met rots en struik vermomd.
Een vlieg die door de tralies binnenkomt
wordt eendags - na een korte sprong of race.

Maar alle foefjes van de felle jager
zijn nutteloos. Haar prooi komt van de slager.
Met tegenzin kauwt zij het koude vlees.

[p. 54]

Huggies

De welp die eenzaam op een schots ijsbeerde
kwam van Siberië naar Nederland.
Nu luiert de berin in Ouwehand,
nadat Kimberley-Clark haar adopteerde.

Een ijsbeer blijft mooi schoon, met buitenband
en plastic ton in bad. Twee gestileerde,
halfronde oortjes die de kou coupeerde.
Een drop, twee krenten in de rijst geplant.

Haar wereld is verstard tot grauw beton.
Soms komt opeens een beeld hoe het begon,
de droom waarvoor zij op haar hoede is:

de lucht is wit van ademfrisse kou,
de sneeuw schiet vonken en het ijs glanst blauw.
Er staat een ijsbeer die haar moeder is.