De Tweede Ronde. Jaargang 18

[p. 97]

Vergevensgezind
Peter van den Tillaart

Hij was een man met sex-appeal,
charmant, voorkomend en attent.
Hij leek de ideale vent,
geen wonder dat ze voor hem viel.

In bed leek hij een kunstenaar
en stoeiend in een ledikant
vroeg hij haar hijgend om haar hand.
Ze werden kort daarna een paar.

Hij heeft helaas zijn eed van trouw
al spoedig aan de kant gezet:
hij dook met elke blom in bed,
bedroog met wie maar wou zijn vrouw.

Door vleselijke lust gedreven

heeft hij, tot afschuw van zijn gade,

het overspel tot kunst verheven,

maar na zijn eerste escapade

heeft zij hem liefdevol vergeven.

Hij toonde nooit een spoor van spijt
en heeft met onverholen vreugd
het dameskoortje ‘Zang doet Deugd’
tot collectieve seks verleid.

Belust op zinnelijk genot
bezocht hij zelfs het zusterhuis.
De nonnen wezen echter kuis
op het vigerend wipverbod.

Hij heeft zich niettemin verlaagd
tot opperste perversiteit:
manmoedig heeft hij uitgebreid
de moeder-overste ontmaagd.

[p. 98]

 

Door schandelijke lust gedreven

 

heeft hij, tot wanhoop van zijn gade,

 

het overspel tot kunst verheven,

 

maar na zijn elfde escapade

 

heeft zij hem toch maar weer vergeven.

 

 

 

Als slaaf van zijn geslachtsorgaan

 

zocht hij dwangmatig excessief

 

het buitenechtelijk gerief.

 

Hij was volslagen monomaan.

 

 

 

Maar door z'n geile levensstijl,

 

zijn vlindervlucht van schoot naar schoot,

 

vond hij uiteindelijk de dood.

 

Hij ging door wellust voor de bijl.

 

 

 

Door liederlijke lust gedreven

 

had hij, tot woede van zijn gade,

 

het overspel tot kunst verheven,

 

maar na zijn laatste escapade

 

heeft zij hem resoluut vergeven.^*)

*) Ze heeft er zich van vergewist dat hij alleen lag in zijn kist.