De Tweede Ronde. Jaargang 18

[p. 56]

Twee gedichten
René van Loenen

Sporen

Zo is er het verhaal van de aardster.

Vermomd als een tulpenbol ligt hij half
boven de aarde. Op een goede dag breekt
zijn dikke huid open: punten krullen naar
buiten, drukken hem op en scheuren hem
los van de aarde, zijn oorsprong.

Dan gaat hij aan de rol en bij storm
huppelt hij als een idioot door het bos.
Zijn hart, een vulkaan, spuit bij iedere
schok sporen over de aarde die hem
voortbracht.

Bewegende beelden

Wij volgen het spoor van een vos
in de sneeuw. De prenten liggen
als kiezelstenen in een lange rij.

Zijn gang is traag geweest tot
op de plaats waar kluitjes aarde
op het sneeuwdek liggen. Daarna
kiest hij het hazenpad.

Hij laat zich niet meer achter-
halen, onze vos. Maar in dit
sneeuwlandschap zien wij hem
lopen, graven, rennen.