De Tweede Ronde. Jaargang 17

[p. 60]

Twee gedichten
Thom Schrijer

Waddeneiland

Land, los van land
en gebod, schatplichtig
aan vertraagde goden.
De duinenrok strak
om het koele onderlijf.
Breeduit steunend op
overtuigingen van zand
en schelpen, denkend
in vliegbewegingen van
meeuwen, zich voedende
met stroming en verlies.
Aan alle overspoelde
eilandgrond verwant
en aldoor wetend van
het gruizelen van eeuwen.

[p. 61]

Keten

Het is een plek voor zeedieren
en ongemak, de vogelkijkershut
en in het trage wier
een meebewegend slipje.

Het is de plaats tot waar
nieuwsgierigheid van mensen reikt,
en dat maar even, waar leven
breed omhoog kruipt uit de zee
als op de vijfde dag en waar
de eerste wetten gelden, waar
land op water lijkt en water
land gebeuren laat bij tijden.

Wij glijden, met de motor uit,
door ebbend water langs de plaat
en zien ons grootscheeps wetend
aan het einde van de keten staan.