De Tweede Ronde. Jaargang 17



[pagina 56]
Brief uit Eierland Maria van Oorsouw Een prozagedicht Poëtisch? Hoe vaak we niet hand in hand wandelden door het werkverschaffingsbos? Na zure regen zon zagen schijnen op kale stammen en we jaarringen telden van een omgehakte boom? Prozaïsch? Onze eindeloze tochten over een uitgestrekt strand bezaaid met oranje afwas- handschoenen, te veel om bij stil te staan? - draagt de zee zoveel vuils met zich mee? - Zie je, ik had zo graag poëzie over jou en mij willen schrijven, een gedicht over ons uitzicht vanaf het strandterras, de aanstormende golven hoe mooi dat was in de omlijsting achter glas - tot de ruit uit de sponning werd gelicht - Zagen we toen, te laat, ons eigen eiland pas? Ze zeggen dat het slijt met de tijd, maar scherper en groter zie ik nu het gemis van twee drenkelingen, gedreven door tij dat niet te keren is. Ik ben aangespoeld op De Volharding een polderboerderij in Eierland, en jij? Nog zie ik boven het water je wuivende hand. Ben je gelukkig, daar aan de overkant?