De Tweede Ronde. Jaargang 17



[pagina 47]
Excursie Anna Enquist I Schokland mist. Het dorst aan de dijken, de haven eet zand. Ongeloof kleeft aan de randen. Beweging stokte in windsels van klei. Er gaapt een gat in de zij. Dat laten we zo, zegt zuster. Ze stapt weg op een voetpad dwars door de zee van gras. Gras. Haar dienst zit er op. Schapen bezetten het vuurbaken, het museum heeft de misthoorn. Geen woordspeligheid meer, niets knarst, kraakt, knalt, barst. Schokland stikt en ligt vast.

[pagina 48]
II Een eiland neemt men, lieve leerlingen, vanuit de zuidzijde. Langs benige richel landinwaarts sluipen over vals plat immer breder, aan overkant evenbeeld. Heftig gonst het onder wiegende bodem; wankel maar weg naar heuvels met rozige toppen. Een steilte. De volle vulkaan, vlezige krocht achter kiezenwand. Lauwe tocht uit de tweeling- grot in het noorden. Kalmte is alles. Scheer langs twee glimmende vuren naar sluik liggend gras. Kinderen, dit is de hoofdkaap. Nu turen. Mateloos water, geen schepen geen wind onder hemel van glas.