De Tweede Ronde. Jaargang 17

[p. 51]

Light Verse

[p. 52]

Twee Japonaiserieën
Gé van den Bovenkamp

I

Vandaag vergat ik zelfs de rijst te koken!
Zó word ik door begeerte opgejaagd.
Voortdurend is er iets dat aan mij knaagt
als ik hun sterke geur niet heb geroken.

Ik móet hun vormen voelen - ongebroken -
tot diefstal heb ik mij al vaak verlaagd.
(Mijn oude vader vindt dat godgeklaagd.
Graag had hij er een stokje voor gestoken.)

En dan die harde glans - haast van email -
die oog en zinnen streelt, het hart behaagt.
Ach, help mij toch! Hier af te blijven vraagt
het stoïcisme van de samoerai.

Verlos mij, Boeddha: het is echt niet niks
verslaafd te wezen aan Japanse mix.

[p. 53]

II

Wat weegt zo'n mandfles zwaar. Haast niet te tillen!
Twaalf liter van de beste Bamboedauw!
Niks ‘clandestiene import uit Macau’:
aan zoiets zou ik nog geen yen verspillen.

Een zalfje voor je huig en je papillen
(desnoods geschikt voor baby of chow-chow).
Eén helft schenk ik de vader van mijn vrouw
want scheve ogen zou ik echt niet willen.

Wat een gesjouw. Ze kunnen het me doen:
ik heb nu echt een dorst als een karbouw.
Gelukkig staan de kommetjes al lauw
in het Amandelbloesempaviljoen.

Vandaag geen ritueel met groene thee.
Daar gaat-ie dan. Ad fundum! Hupsakee.