De Tweede Ronde. Jaargang 16

[p. 68]

Vlucht
Jaap Tempelman

Je speelt het weer, op de warme toetsen
zoeken je vingers naar de juiste zetting,
tel je de zestienden, zo klinkt het haast,
op vleugels komt het onzichtbaar aan.

Van vroeger, een jongen met sluik haar
beweegt zich daar, een uur elke dag
komt hij dichter bij Bach, het lijkt
nog niet op wat de meester heeft bedoeld.

Wie buigt zich in geuren over je heen,
een hand op je schouder, de zachte stem
die je tot orde dwingt? Je raakt verstrikt,
hoort later pas wat je hebt gemist.