De Tweede Ronde. Jaargang 16

[p. 82]

Drie gedichten
Patty Scholten

De kolibri

In films zie je hem altijd met behulp
van de techniek vertraagd. In 't echt lijkt hij
een door de verf gevlogen reuzenbij
of anders een te heet gewassen wulp.

Hij kwettert en vliegt boogjes rond de schulp
waarin hij nectar weet en van nabij
sondeert hij feilloos deze snoeperij:
de kleine chirurgie van roos of tulp.

De zoemvogel vertrekt om te migreren.
Raket met honingbrandstof voor een vlucht
van duizend kilometer louter lucht.

De kleuren van zijn edelsteentjesveren
zijn prisma's die het zonlicht reflecteren.
Net als hijzelf, al weg zodra je zucht.

[p. 83]

De olifant

Hij stapt behoedzaam en ziet grijs van zorgen
dat hij geen muis of mier of mens vertrapt.
De rafelige oren vaal gelapt,
een slurf hangt uit, het slimme oog verborgen.

Als zak van Sinterklaas zou hij voldoen
met in het rommelige vel kado's
zoals entreekaartjes voor circusshows,
veel pinda's, boekensteunen, een klaroen.

Ik weet waarom ik hem zo mild benader.
Hij draagt me naar mijn jeugd terug toen vader
bij 't olifantenperk dit vers begon:

Nu zal ik u iets wondermoois verhalen:
Heer Olifant is aan het koffie malen.
Hij deed het nooit, maar 'k wist dat hij het kon.

Krolse poema

Poe poe, wat kan die ma een keel opzetten.
Haar krolsheid is een donderbui en schokt
bezoek dat langs de dierenperken sjokt.
De bergleeuwin tracht bergen te verzetten

en gromt haar lied in rollende coupletten.
Ze weet niet dat ze zo geen minnaar lokt,
hij is er al (omdat hij met haar hokt)
en volgt wat doof zijn brullende brunette.

Tot ze zich neerlegt, spieren in bruin bont.
Nadenkend ruikt hij aan haar mooie kont
en Daisy Belle zingt hem nog wat toe.

Hij likt haar en geeft beten in haar vel
zo van: als dát mag, mag de rest ook wel.
En ja, het mag. Ze wordt een poemamoe.