De Tweede Ronde. Jaargang 15

[p. 162]

Piano
D.H. Lawrence
(Vertaling Wim Jonker)

Een vrouw speelt piano en zingt iets voor mij, en haar lied
voert mij terug door de jaren: ik zie in een schemerverschiet
een piano; een kind zit eronder; het snaargeweld klinkt
en het kind grijpt de voeten van moeder die glimlachend zingt.

Ik verzet mij als man, maar de macht van 't gezang pleegt verraad
en opnieuw snikt mijn hart om een thuis-zijn dat niet meer bestaat:
zondagavond, die kamer, de winter staat buiten, maar wij
zitten binnen bij moeder die speelt, en wij zingen erbij.

Dus vergeefs galmt de zangster hier naast mij nu luider dan luid
en het zwoegende appassionato haalt ook al niets uit,
want mijn mannenkracht faalt en het stralende beeld overwint;
ik verdrink in 't verloren verleden en huil als een kind.

Piano

Softly, in the dusk, a woman is singing to me,
taking me back down the vista of years, till I see
a child sitting under the piano, in the boom of the tingling strings
and pressing the small, poised feet of a mother who smiles as she sings.

In spite of myself, the insidious mastery of song
betrays me back, till the heart of me weeps to belong
to the old Sunday evenings at home, with winter outside
and hymns in the cozy parlor, the tinkling piano our guide.

So now it is vain for the singer to burst into clamor
with the great black piano appassionato. The glamor
of childish days is upon me, my manhood is cast
down in the flood of remembrance, I weep like a child for the past.