De Tweede Ronde. Jaargang 15



[pagina 160]
Muziek Charles Baudelaire (Vertaling Peter Verstegen) Het is muziek die mij vaak als een zee vervoert! Onder een dak van nevel Hijs ik het zeil, zet naar mijn bleke ster weer koers, Reis door een weidse hemel; Mijn borst vooruit, mijn longen vol van lucht, gezwollen Zoals een zeil zich vult, Beklauter ik de rug van hooggerezen golven, Mij door de nacht verhuld; En bevend voel ik alle hartstocht in mij sluipen Van 't schip dat stampend lijdt; Een goede wind of harde storm met al zijn stuipen, In die immensiteit, Wiegt mij. Maar soms is er windstilte, spiegeling Van mijn vertwijfeling!
La musique La musique souvent me prend comme une mer! Vers ma pâle étoile, Sous un plafond de brume ou dans un vaste éther, Je mets à la voile; La poitrine en avant et les poumons gonflés Comme de la toile, J'escalade le dos des flots amoncelés Que la nuit me voile; Je sens vibrer en moi toutes les passions D'un vaisseau qui souffre; Le bon vent, la tempête et ses convulsions Sur l'immense gouffre Me bercent. D'autres fois, calme plat, grand miroir De mon désespoir!