De Tweede Ronde. Jaargang 15

[p. 154]

Chemische bruiloft
Natália Correia
(Vertaling Piet Janssen)

Een hart uit glas sneed ik me tijdens een droom als een diamant
mochten jullie een dronkaard zien, dan is dat mijn kleumende dichtersziel
zoals het bacchantenleven het dode leven in zijn armen draagt
dat pas herrijst wanneer het de dronkaard verdrinkt in het water der rivier

dwaze meeuwen van het instinkt kleden hem in gala om havens in te gaan
de dronkaard is dronken de dronkaard is ziel en wat hem ontgaat
is dat hij de godin die de melk der doden melkt in zijn armen draagt
dwaze meeuwen welke vreemde trekken schildert gij op ons gelaat!

wat een nachtelijk vee op de weide der dromen! o dronkaard o heer
van de nacht die gromt! de nacht is een hond als jullie haar blaffen horen
een geur van sinaasappelen bedwelmt de boom van de slaap
en als we ze eten krijgen we lust niet wakker te worden

Núpcias químicas

Coração de vidro cortei-me num sonho como um diamante
se virem um bêbado é a minha alma poeta com frio
como leva a vida morta nos seus braços a vida bacante
que só ressuscita quando afoga o bêbado na água do rio

gaivotas do instinto vestem-no de gala para entrar nos portos
o bêbado é bêbado o bêbado é alma nem sequer repara
que leva nos braços a deusa que ordenha o leite dos mortos
gaivotas do instinto que estranhas feições nos pintais na cara!

que gado nocturno no pasto dos sonhos! oh bêbado oh dono
da noite que rosna! a noite é um cão se a ouvem ladrar
um cheiro a laranjas entontece os ramos da árvore do sono
e se a gente as come fica-nos o gosto de não acordar

[p. 155]

[Nederlands]

kijk er zijn nog engelen, ambtenaarengelen met knijpbrillen
bijna waren het mensen als ze geen vleugels aan hun voeten droegen
ze vullen hun pennen met het bloed dat ze niet vergoten
omdat god op een dag hen juist in cafés zal komen zoeken

hoor die piano die vroeger op een derde verdieping stond
of in plaats van de piano het idee daarvan of tevens de vaas
beroer o ziel o dronken muzikant liefst niet de toetsen van de zee!
want de zee, die oude lusiadische piano, klinkt als een gitaar

wacht op mij waar een bank staat en waar de maan schijnt
als jij daar zit en op me wacht zie ik je daar op een feestelijke dag
in de witte jurk van mijn naaktheid zal ik komen
en als je me kust, verlicht een ster mijn voorhoofd wellicht

wacht op mij misschien op een zondag bij het roeien misschien
alles voorbereid zoals in een tuin een hemel van magnolia's
wacht op mij alsof er in de lucht bomen staan
waar onze ogen moerbeien plukken gaan.

[Portugees]

vê que ainda há anjos são funcionários anjos com lunetas
por pouco eram homens se não fosse as asas que trazem nos pés
enchem com o sangue que não derramaram as suas canetas
porque deus um dia virá procurá-los mesmo nos cafés

ouve esse piano que dantes havia num terceiro andar
ou em vez do piano a ideia dele ou ainda a jarra
não toques oh alma oh músico bêbado as teclas do mar!
que o mar é um velho piano lusíada com som de guitarra

espera por mim onde houver a lua e onde houver um banco
se me esperas sentado irei ter contigo num dia de festa
irei ter contigo com minha nudez de vestido branco
e se me beijares talvez uma estrela me ilumine a testa

espera por mim talvez num domingo talvez a remar
tudo colocado como num jardim um céu de magnólias
espera por mim como se existisse um bosque no ar
onde os nossos olhos vão colher amoras.

O Vinho e a Lira, 1966