|
| |
| |
| |
Vertaalde poëzie
| |
| |
Twee gedichten
Ruy Belo
(Vertaling Piet Janssen)
Zuren en zuurstof
Een vreemde zomer hebben we dit jaar
En toch zou ik zweren dat ik hier geweest ben
Nee, ik heb echt geen pijn. Hoe is het met tante?
Natuurlijk loont het de moeite, waarom ook niet?
Jawel, ik ben het, ik moet het zijn, geen twijfel mogelijk
Jullie kunnen op me rekenen, ík heb principes
Is het niet mooi, de zee, de golven, dit alles hier?
Tot nog toe heb ik het steeds wel anders weten te formuleren
Er zijn belangrijke zaken, sommige meer dan andere
Dat vreemden hun voeten bij de ingang vegen
Wil zeggen dat wij in dit krocht de lakens uitdelen
In wezen is het de trots die ons drijft
Weet je wat ik in deze tijd van het jaar, nu
de wind ons zo teistert, graag zou willen zijn?
Nee, niets hoogs of een erebaantje. Gewoon een kat in de zon,
misschien een manier om met dingen om te gaan of er een zin aan
| |
Ácidos e óxidos
É uma coisa estranha este verão
E no entanto ia jurar que estive aqui
Não me dói nada, não. A tia como está?
Claro que vale a pena, por que não?
Sim, sou eu, devo sem dúvida ser eu
Podem contar comigo, eu tenho uma doutrina
Não é bonito o mar, as ondas, tudo isto?
Até já soube formas de o dizer de outra maneira
Há coisas importantes, umas mais que outras
Basta limpar os pés alheios à entrada
e só mandarmos nós neste templo de nada
E o orgulho é a nossa verdadeira casa
Nesta altura do ano quando o vento sopra
sobre os nossos dias, sabes quem gostava de ser?
Não cargas ou honras não. Um simples gato ao sol,
talvez uma maneira ou um sentido para as coisas
| |
| |
| |
[Nederlands]
O zomerse zonovergoten dagen in mijn verloren land,
zekerder dan in winterse plassen kwijnende zon,
deze of andere manieren waarop wij iedere dag weer sterven
zoals mensen die gewetensvol hun werkdag volmaken
Jij was het niet, dit niet, hier ook niet. Maar okee,
ik ben voor liquidatie omdat ik weet dat er niet meer is
Het kan zijn dat ik me vergis, het kan zijn dat ik het ben
en toch sta ik rechtop, draai me in de zon,
ik ben hier geboren en getogen en ik verjaar telkens weer
want zonder iets te doen, kun je niet bestaan
Gewaarmerkt curriculum getuigenis mening...
wat doet het ertoe als zelfs de zomer een bepaald seizoen is?
Kies, schrijf je in, hoor er bij, vind je ook niet
dat sommige kleuren mooier zijn dan andere?
Ik ben iemand die zijn woord houdt en ik zal alles nakomen
jullie zullen zien dat er samenhang is in al wat ik doe
Dit en niet dat zijn, uitzinnig houden van
iemand iets de bepalingen van een verdrag
Dit of dat, of hij of ik, zonder verdere aarzelingen
Hier zijn in de zomer, is dat geen stellingnemen?
Is de minste of geringste uitlating niet vergelijkbaar met
op een bepaald soort papier een verklaring afleggen?
Er zijn codes, weet ik wel, en ze moeten in acht genomen worden
zoals de kat zijn zonplicht vervult
Het is tijd, kom we gaan, het ziet er goed uit, de eerste regens
spoelen al lichamen gezichten weg of schoon
| |
[Portugees]
Ó dias encobertes de verãn no meu país perdido
mais certos do que o sol consumido nos charcos
estas e outras formas de morrermos dia a dia
como quem cumpre escrupulosamente o seu horáno
Não eras tu, nem isto, nem aqui. Mas está bem,
esteu pelos ajustes porque sei que não há mais
Pode ser que me engane, pode ser que seja eu
e no entanto esteu de pé, reboto-me no sol,
sou filho desta terra e vou fazendo anos
pois não se pode estar sem fazer nada
Curriculum atestado testemunho opinião..
que importa, se o verãn mesmo é um certo
Escolhe, inscreve-te, pertence, não concordas
que há cores mais bonitas do que outras?
Sou homem de palavra e hei-de cumprir tudo
hão de encontrar coerência em cada gesto meu
Ser isto e não aquilo, amar perdidamente
alguém alguma coisa as cláusulas do pacto
Isto ou aquilo, ou elc ou eu, sem mais hesitações
Estar aqui no verão não é tomar urna atitude?
A mínima palavra não será como prestar
em certo tipo de papel qualquer declaração?
Há fórmulas, bem sei, e é preciso resreitá-las
como o gato que cumpre o seu devido sol
São horas, vamos lá, sorn, já as primeiras chuvas
levam ou lavam corpos caras
| |
| |
| |
[Nederlands]
We weten dat we echt altijd op je kunnen rekenen
Morgen, op deze plek, onder deze zon
en vandaag over een jaar? Afgesproken
Vind je niet dat dit terras een klein soort vaderland is
dat we trouw zijn? We gaan hier zitten als mensen die net komen
Is het waar dat je niemand hebt?
Waar is je toevluchtsoord, die plaats van stilte
en ondeelbaar lijden? Die is nodig
Zo gaat het jou. Ze praten over jou en in die woorden lig je dan
vast, star, onbeweeglijk, voorgoed gezegd, gereduceerd
tot een nummer. Curriculum dossier buurt
Denk jij dat de zomer wat wordt? Krijg je toestemming? Zeg eens:
Je hebt een naam, weet ik wel. Als die jou inperkt,
dan is het een hel en is er geen ontkomen aan
Voorlopig, tijdelijk is je naam
Die tien jaar lang met slaapwolven achter je
die je niet te pakken kreeg en vandaag nog minder
Geweren en gehuil en terugkeer, een bolle
schoot - de enige echte plek, de
smaak van niet alleen zijn, kerstmis van vroeger,
de winterzon over de wateren, alles nieuw,
de minutieuze inspectie van moerassen, duinen, dammen
| |
[Portugees]
Sabemos que podemos bem contar contigo em tudo
Amanhã, neste lugar, sob este sol
e de aqui a um ano? Combinado
Não achas que a esplanada é uma pequena pátria
a que somos fiéis? Sentamo-nos aqui como quem
Será verdade que não tens ninguém?
Onde é o teu refúgio, ó sítio de silêncio
e sofrimento indivisível? É necessário
Vais assim. Falam de ti e ficas nas palavras
fixo, imóvel, dito para sempre, reduzido
a um número. Curriculum cadastro vizinhança
Acreditas no verão? Terás licença? Diz-me:
seria isto, nada mais que isto?
Tens um nome, bem sei. Se é ele que te reduz,
aí é o inferno e não achas saída
Precário, provisório é o teu nome
Lobos de sono atrás de ti nesses dez anos
que nunca conseguiste e muito menos hoje
Espingardas e uivos e regressos, um regaço
redondo - o único verdadeiro espaço, o
sabor de não estar só, natal antigo,
o sol de inverno sobre as águas, tudo novo,
a inspecção minuciosa de pauis, de cômoros,
| |
| |
| |
[Nederlands]
Je hebt dagen en nachten meegemaakt, seizoenen, stations, vertrek
En alles zo verschrikkelijk, want alles
had in het begin het einde van alles in zich
De dood is de belofte: volledig op één plek te zijn,
in de ogenblikkelijke transparantie van het zijn voort te duren
En vragen wordt voor jou antwoordgeven
Je bent gewoon een kwestie van tijd en je beperkt je lichaam tot
bepaalde plaatselijke omstandigheden. Je gaat zitten, staat op
en soms schijnt de zon op dat voorhoofd waar het denken resideert
- dat terwijl het jou beheerst, toestaat dat jij heerst -
Je bent er en je bent er nooit en de wind komt en je kromt je
en er is ook regen en soms word je nat,
je accepteert dagelijkse verplichtingen, je gaat van hot naar haar,
je vat moed, verliest die, er is de ander, je sterft
Wanneer was dat dan? Waar had je pijn? Je deelde je op
tussen het einde van de zomer en de huur van het huis
Wat is het resultaat van je gedane en vergeefse stappen?
Werktijden, een gezin, de telefoon, brieven,
het lachen omdat er afkeurende ogen op je gericht zijn
Wat laat je na? Of laat je misschien een spoor achter?
Hoe dan ook, ik zit hier maar en verspil mijn tijd
| |
[Portugees]
Viste noites e dias, estações, partidas
E tão terrível tudo, porque tudo
trazia no princípio o fim de tudo
A morte é a promessa: estar todo num lugar,
permanecer na transparência rápida do ser
E perguntar será para ti responder
Simples questão de tempo és e a certas circunstâncias de lugar
circunscreves o corpo. Sentas-te, levantas-te
e o sol bate por vezes nessa fronte aonde o pensamento
- que ao dominar-te deixa que domines - mora
Estás e nunca estás e o vento vem e vergas
e há também a chuva e por vezes molhas-te,
aceitas servidões quotidianas, vais de aqui para ali,
animas-te, esmoreces, há os outros, morres
Mas quando foi? Aonde te doía? Dividias-te
entre o fim do verão e a renda da casa
Que fica dos teus passos dados e perdidos?
Horário de trabalho, uma família, o telefone, a carta,
o riso que resulta de seres vítima de olhares
Que resto dás? Ou porventura deixas algum rasto?
E assim e assado sofro tanto tempo gasto
Boca Bilingue, 1966
| |
| |
| |
Vijf woorden vijf stenen
Vroeger schreef ik lange gedichten
Tegenwoordig heb ik vier woorden om een gedicht te maken
Dit zijn ze: lusteloosheid neerslachtigheid verslagenheid moedeloosheid
En ik heb er nog een vergeten: opgave
Het schoot me te binnen voor het afsluiten van het gedicht
en het valt gedeeltelijk samen met wat ik denk van het leven
als de eerste week van de maand weer voorbij is
Met deze vijf woorden omring ik mij
en daaruit komt de muziek die nodig is
om door te gaan. Ik herhaal in het kort:
opgave lusteloosheid neerslachtigheid verslagenheid moedeloosheid
Vroeger toen de goden groot waren
had ik steeds vele verzen tot mijn beschikking
Tegenwoordig heb ik slechts vijf woorden vijf steentjes
| |
Cinco palavras cinco pedras
Antigamente escrevia poemas compridos
Hoje tenho quatro palavras para fazer um poema
São elas: desalento prostração desolação desânimo
E ainda esquecia-me de uma: desistência
Ocorreu-me antes do fecho do poema
e em parte resume o que periso da vida
passado o dia oito em cada mês
Destas cinco palavras me rodeio
e delas vem a música precisa
para continuar. Recapitulo:
desistência desalento prostração desolação desânimo
Antigamente quando os deuses e ram grandes
eu sempre dispunha de muito versos
Hoje só tenho cinco palavras cinco pedrinhas
Homem de Palavra(s), 1970
|
|
Auteursrechtelijk beschermd